Opvoeden. It’s a dirty job, but we have to do it’

Opvoeden. Pfff.. is er iets lastigers? Gelukkig spreken we er thuis regelmatig over en zitten (bijna altijd) op één lijn. Toch doe je soms dingen die achteraf niet zo goed uitvallen. Een paar praktijkvoorbeelden? Okay, daar gaan we dan…

Beloning of chantage?

De hele middag is zoonlief lekker aan het spelen. Volkomen onverwacht begint het bandje ‘ik verveel me, ik heb niks te doen’ af te spelen. Voordat ik het weet, hoor ik mezelf zeggen: ‘als jij nou even lekker gaat spelen, dan krijg jij straks een feesttoetje’.
Een dag later meldt hij doodleuk tegen mij: ‘als ik nu tv mag kijken, mag jij straks een feesttoetje’. Ehm…

Stom woordje

Sinds onze kleine, doch zeer bijdehante, man in groep 3 zit, horen wij hem soms woorden gebruiken waar zelfs ónze eigen oren van klapperen. We spreken dus af dat hij één woord mag kiezen dat hij kan gebruiken, wanneer hij iets niet leuk vindt. Dat woordje werd ‘stom’. En inmiddels is alles stom. Zelfs ik… Oeps!

Ochtendstress

Onze Job is altijd vroeg wakker. Maar ondanks dat, is er vaak ochtendstress. Om dat enigszins te kanaliseren, legt mijn vrouw ’s avonds zijn kleren voor de dag daarna al klaar. Toch sta ik ’s ochtends negen van de tien keer een kind van 6 aan te kleden. Of zou hij zo’n, enigszins chagrijnige, zwijgende, aankleedrobot gewoon lekker makkelijk vinden om tegen aan te leunen?

Tv kijken

Als thuiswerkende vader heb je je kind soms ook door de werkkamer rennen. Op zich prima, maar af en toe moet er wel eens een belangrijk telefoontje gepleegd worden. Om zoonlief even af te leiden, zet ik hem voor de tv. Alleen zo jammer dat  hij de week daarna vraagt: ‘Papa, moet jij niet even bellen?’.

Haantje-de-voorste

Ik heb er al eens eerder over geschreven, maar onze zoon is graag altijd (!) en overal de eerste. Natuurlijk zegt dat iets over zijn heerlijke enthousiasme. Toch proberen we hem ook mee te geven dat hij niet overal haantje-de-voorste kan zijn. Mijn vrouw en ik bedachten het ‘gast’-concept. Als er een vriendje of vriendinnetje bij ons speelt, mag hij of zij altijd als eerste kiezen. Dat ging een tijdje voortreffelijk, hij werd een echte gentleman. Wij blij, hij blij! Totdat je hem bij vrienden tegen hun oudste hoort zeggen: ‘ík mag als eerste kiezen. Want ík ben de gast’. Ai.

Witlof eten

Job kan eten als de beste. Soms lijkt het net of hij iedere dag marathons loopt en eigenhandig talloze huizen bouwt. Continue wil hij zich bijvoeden om te kunnen functioneren. Irritant aspect daaraan; hij blijft maar vragen om eten. Want hij heeft ‘hongeeeeer’. En als het gebodene hem niet zint, is het ‘zo vies als een olifant’. Mijn overheerlijke witlof komt er bij meneer niet zonder mekkeren in. Om hem een beetje besef te geven dat het bij ons lang niet zo erg is als elders in de wereld, riepen we hem erbij toen het Jeugdjournaal een item over de hongersnood in de Hoorn van Afrika had. ‘Kijk Job, daar hebben ze echt honger. Heus, dan valt het bij ons echt wel mee’. Zijn droge reactie: ‘Ik denk écht niet dat die kindertjes jouw witlof lekker vinden’.
Opvoeden? It’s a dirty job, but we have to do it. Met alle hobbels (en hilarische situaties) van dien.

[ssba]