Welk type zwangere ben jij?

Voordat we zelf zwanger waren hadden we er allerlei verwachtingen van. Dat zwanger zijn dat deden wij wel even en vooral heel erg in stijl. Dit zouden we absoluut doen (stralen!) en dat vooral niet (leggings dragen). Want we hadden al genoeg zwangere om ons heen gezien waar we dus echt niet op gingen lijken.. Yeah Right.

Wij zouden echt niet veranderen in deze zwangere typetjes, totdat ..

#1 De buikaaier – We zien het wel hoor dat je zwanger bent! Onbegrijpelijk vonden wij zwangere vrouwen die de hele tijd over hun buik liepen te aaien. Totdat.. we zelf een heel bewegend kindje droegen dat alleen rustig werd van een aai.

#2 De kreuner – Kreun, zucht, steun. Uhm, je bent zwanger hoor, niet ziek of zo. Onbegrijpelijk al dat gepuf en gekreun, hoe zwaar kan zo’n buik nu helemaal zijn? Totdat we dus zelf hoogzwanger, 25 kilo zwaarder en vochtvasthoudend door het leven gingen.

#3 De aanstaande-camping-mama – Nee een witte legging met slobbertrui dat gingen wij dus echt niet aantrekken he! Totdat alles begon te knellen, niets meer lekker zat, vreselijk kriebelde en die peperdure zwangerschapsspijkerbroek veel te warm bleek. Hallo legging! Hoezo staan slippers hier onder een legging?

#4 De echo-gluurder – Uhm wat is er nou helemaal te zien op zo’n echo foto? Ja ok, met 20 weken is er een leuk baby’tje te zien, maar daarvoor zijn het allemaal kikkervisjes. Echt! Daar gingen wij dus niet mee lopen pronken. Nou toch wel dus. “Zie je dit stipje? Dat is een voet geloof ik”. En “zie je dat vlekje? Dat is toch duidelijk een buik”.

“Kijk hij zwaait naar ons!” En maar pronken met die zwart-wit-kiekjes.

Er schijnen zijn zelfs aanstaande moeders te zijn die hun echofoto als profielfoto gebruiken. Tssss. Wij niet hoor. Echt niet! 😉

#5 De waggelaar – Wiggel waggel. Ganzen vonden we het van die waggelende aanstaande mama’s. Waar was dat nou helemaal voor nodig? Totdat we dus zelf ook voetje voor voetje schuifelend en waggelend door het winkelcentrum liepen omdat die manier van lopen het minst pijnvol bleek te zijn. Wiggel waggel.

#6 De mepper – Ik mag toch wel even ongevraagd aan de buik voelen? Daar hoef je toch niet meteen om gaan te slaan? Jawel dus. Al die irritante clichés bleken waar te zijn. Blijf van mijn buik, ik aai toch ook niet over de jouwe? Nou dan.

#7 De ik eet voor twee mama – Zucht. Op dit typetje leken wij al heel erg snel. En we hadden het ons nog zooooo voorgenomen. Faliekant mislukt. Sterker nog, zelfs nu – jaren na dato – lijken we soms nog een beetje op dit type zwangere. Echt. Zucht.

En zo zijn er nog veel meer typetjes. Typetjes waar wij echt niet in zouden veranderen, je herkent ze vast wel, vul je hier aan? We zijn benieuwd!

[ssba]