Stress! We gaan op vakantie!

Ruim een week geleden vertrokken we met het hele gezin richting Sölden voor een heerlijke skivakantie. De voorbereidingen voor zo’n vakantie zijn voor de meeste gezinnen met kids behoorlijk stressvol. 

Naast de gebruikelijk kleding voor jezelf en manlief en de nodige versnaperingen voor onderweg, moet er ook het nodige worden meegesjouwd voor de kids. Uiteraard kleding, maar ook:  flesvoeding, favoriete knuffels, speelgoedjes, tekenpapier, stiften en zeer essentieel: ranja van karvan cevitam (andere ranja  drinken/lusten ze niet). Vergeet vooral het allerbelangrijkste niet: een i-pad ruim gevuld met de nodige off-line tekenfilmpjes, anders weet je zeker dat de autoreis de hel op aarde wordt.

Vakantiestress

Bij een skivakantie moet er nog meer in de auto worden gepropt: ski’s, skischoenen, skistokken, snowboots, sneeuwbrillen, skibroeken*, handschoenen, mutsen en sjaals. Geloof me, een dakkoffer is geen overbodige luxe en scheelt aanzienlijk in inpaktijd en voorbereidende vakantiestress. Waar ik vroeger een uurtje voor vertrek relaxed mijn spullen verzamelde, begin ik nu minstens een week van tevoren. Want er moet nog het nodige gewassen, gestreken en bij elkaar gezocht worden. Er zullen ongetwijfeld gezinnen zijn waar alle spullen systematisch gecategoriseerd worden in huis, maar helaas behoren wij daar niet toe.

Teveel helpende handjes

Ik loop dus als een bezetene door het huis en pluk willekeurig van zolder, onze slaapkamer, de kledingkast en de keukenkast de benodigde zaken mee. Klinkt chaotisch, maar daar gedij ik prima bij. Het lijstje staat gebrand in mijn hoofd. Enige uitdaging is dat de kinderen ook gewoon los in huis rondlopen en het idee hebben dat ze ook mee kunnen ‘helpen’ met inpakken. Vooral de oudste heeft er een handje van om recht voor me te staan met een barbiepaard, slippers (?) en haar grootste knuffelbeer, om vervolgens heel stellig te zeggen: ‘Mama, dit moét ook nog mee’. De kleine vindt het leuker om dingen uit te pakken en begint willekeurig spullen uit de zorgvuldig ingepakte proviandmand te halen. Ik kan nog net voorkomen dat ze alle pakjes drinken met een rietje bewerkt.

Zo’n twee uur na de geplande vertrektijd ben ik zo goed als klaar met inpakken. Nu komt het op vriendlief aan, die de auto graag volgens een vast systeem ingepakt wil hebben. Ik sta dan al in de startblokken, maar vriendlief vind het toch echt nodig om de auto nog even uit te zuigen ‘want dit kan echt niet’. Ik weet uit ervaring dat de auto na een uur onderweg er weer precies hetzelfde uit gaat zien maar houd wijselijk mijn mond. Zijn gezicht spreekt boekdelen…

Wervelwind

Ik besluit daarom maar over te gaan tot de orde van de dag. Als een echte wervelwind stofzuig, poets en ruim ik waar nodig. Vervolgens bedenk ik dat ik helemaal vergeten ben om mijn afwezigheidsmelding op mijn e-mail te zetten. Wel zo handig met een eigen bedrijf. Een uur later is het dan eindelijk zover. Ik zet de kids in de auto en wacht op mijn lief. Die heeft nog tien minuten nodig voor who knows what, maar eindelijk zien we hem voor het autoraam verschijnen. De vakantie kan beginnen. Dank u!

Voor de nieuwsgierigen onder jullie, ja, ik paste ruim in mijn skibroek :-), zie mijn blog over ‘project: in de skibroek passen‘. Mission accomplished! Maar daar kun je meer over lezen in mijn volgende blog.

(c) Can Stock Photo

[ssba]