5x hoe je ook bevalt, het is hetzelfde

Ik las op de blog mama by the bay een artikel over 10 redenen waarom een vaginale geboorte precies hetzelfde is als een keizersnede. Direct dacht ik: dit is een goed onderwerp voor MoodKids. Want dit is een onderwerp dat regelmatig aan de orde komt in de battle of moms.

Ik ben een keizersnede-moeder. Na een vrij dramatische & lange bevalling kwam er van alles uit me, behalve een kind. Een vacuümpomp bracht geen soelaas, waarop de gynaecoloog verzuchtte:  ‘wat jammer, het wordt toch een keizersnede’. Halsoverkop naar de operatiekamer waar ik van een prachtig kind beviel. En tijdens mijn kraamtranen voelde ik me ‘zooo schuldig dat ik niet op een normale manier was bevallen’. Toch apart. Zijn de woorden van de gynaecoloog bij me blijven hangen? Of kwam het door de algemene tendens en de druk van ‘zo hoort het’. Diezelfde druk die moeders die geen borstvoeding geven ook ervaren. Waarom? Op welke manier je ook bevalt, een bevalling is zelden een pretje…

Flickr/Carolien Dekeersmaeker

5x hoe je ook bevalt, het resultaat is hetzelfde

1. Een bevalling peanuts? Yeah right..

Hoe je ook bevalt, bevallen blijft zwaar werk. Je vagina is genetisch ontworpen voor de geboorte, maar dat wil nog niet zeggen dat het allemaal er zo maar soepel uitglijdt. Dan liever een keizersnede? Niet iedereen die een keizersnede krijgt, weet dat van te voren. Er kan soms een hele bevalling (of beter gezegd driekwart bevalling) aan vooraf zijn gegaan. En ook al heb je een geplande keizersnede. Je denkt toch niet dat dat kleine sneetje net boven je bikinilijn groot genoeg is voor een baby? Ook dan staan er genoeg ‘witte jassen’ aan jou en je kind te sjorren.

2. Jij moet het werk doen

Of je nu zelf hard moet puffen en persen om  je kind op de wereld te zetten of dat je geholpen wordt tijdens een keizersnede. Er komt een moment dat je het zelf moet doen. Bij de één gebeurt dat alleen wat sneller dan bij de ander. Na een keizersnede lig je toch zeker een paar dagen in bed, maar (borst-)voeding geven mag je én wil je ook vaak zelf doen. En wat maakt die paar dagen nou uit op al die jaren verzorgen & opvoeden die nog voor je liggen.

3. Jij hebt de controle

Jij bepaalt in principe hoe je bevalt en wat je wilt. Neemt een dokter het proces om medische redenen over, dan ben je nog altijd baas over jezelf. Zover je dat uiteraard kunt. De arts zorgt voor je kind. Achteraf gezien heb ik me tijdens mijn bevalling teveel laten overrulen. Na de keizersnede kreeg ik complicaties waardoor ik urenlang weg ben gehouden bij mijn kind. In de rollercoaster van emoties heb ik het me laten gebeuren, terwijl ik normaal toch aardig standvastig ben. Als jij je babytje bij je wil houden, vraag daar dan om.

4. Na de bevalling komt er meer uit je lijf dan alleen een baby..

Lichtelijk in shock was ik bij het uitpakken van mijn kraampakket. Voor wie waren die inmens grote maandverband-achtige dingen? Voor mij? Waarom? Ja, ook na de bevalling verlaat van alles nog je lijf. En daarbij maakt het dus niet uit of je nu wel of niet een keizersnede hebt gehad. Ik kwam al snel tot de conclusie dat die paar dingen die in mijn kraampakket zaten lang niet genoeg waren…

5. Je hebt een kind op de wereld gezet

De ene vrouw is volkomen verliefd op haar zwangere buik en vindt het moeilijk er afscheid van te nemen. De andere kan niet wachten op de dag dat die grote buik verdwenen is en er een kleine baby in haar armen ligt. Maar één ding is zeker: je baby moet eruit. Of je nu pijnstilling, narcose of helemaal niets hebt gehad, het moment dat je pasgeborene in je armen ligt kan iedere moeder zich wel herinneren. Een vlucht aan hormonen en één blik op je kindje, wakkert de moederliefde direct aan. Jij én alleen jij hebt een kind op de wereld gezet. Goed gedaan!!

[ssba]