Wat wil jij worden als je later groot bent?

De vraag ‘wat wil jij later worden?’ wordt regelmatig gesteld aan kinderen. De antwoorden zijn soms hilarisch, maar alsof ze dat al kunnen weten, denk ik dan! Grappig dat ik daar nu zelf over aan het nadenken ben. Maar niemand vraagt het meer aan mij ?.

Je bent je werk niet

Ik was laatst bij een lezing waar je je in twee minuten moest voorstellen aan je buurman. De spreker vroeg daarna hoeveel mensen in die twee minuten vooral over hun werk hadden verteld. 80 procent stak z’n vinger op. De spreker zei dat dit altijd gebeurt, maar hij begrijpt het totaal niet. We zíjn niet ons werk, maar zoveel meer. Je bent een leuke moeder, die attente vriendin, een milieubewuste minimalist of een vegetariër, noem maar op. En dat vind ik sindsdien eigenlijk ook wel. Gelukkig ook maar. Want toen mijn dochter vier was vertelde ze aan de buurvrouw: “Papa is fotograaf geworden. Mama is niks geworden, die moet gewoon werken.”

Vooral praktische beroepen

Volgens mij kiest elk jong kind vooral een beroep waarvan duidelijk is wat je dan gaat doen. Zo wil mijn zoontje al jarenlang ‘politie’ worden ‘met een brummer’. Juf of brandweer is ook een veel gegeven antwoord onder kinderen. Uiteraard zijn er ook exotische keuzes. Zo hoorde ik van een kennis die zijn dochter had geleerd ‘neurochirurg’ te antwoorden. Mijn dochter wil al een jaartje dierenarts worden, maar daarvoor heb ik ook wel wat bijzondere beroepen voorbij horen komen. Batman, skateboardleraar, Mick (haar broertje) en draak. Je kunt je voorstellen dat ik blij ben met de beroepenweek op onze basisschool. Daar komen uiteraard vaak de praktische beroepen aan bod, maar ook een communicatiemedewerker, een patholoog of een theatermaker.

Je kunt altijd nog iets anders worden als je echt groot bent

Welk beroep je kind ook kiest, volgens mij is het vooral goed om te laten zien dat werken erbij hoort, maar dat je er ook blij van moet worden (over het algemeen). Dat kan betekenen dat je soms dus iets anders gaat doen. Mijn vriend is na heel wat jaar in de bouw, zelfstandig fotograaf geworden. Een echt beroep, aldus mijn dochter ?.

Ik vind mijn werk achter de computer leuk, maar heb ook sinds mijn kinderen op school zitten een heel ander idee: basisschool juf! Om te voorkomen dat ik als ik later écht groot ben, verzuchtend zeg ‘had ik maar…’, ben ik me gaan oriënteren. Zo liep ik mee op een aantal scholen, praatte ik met de directeur van onze school, een paar juffen en een zij-instromer en heb ik de knoop doorgehakt. Nou ja, ik ga het proberen!

Ervaren of dit écht is wat ik wil en dus ga ik deeltijd studeren. Vanaf dan moeten we het met een stuk minder salaris doen. Ook daar had mijn dochter wel een oplossing voor: ‘Dan word je toch gewoon directeur, mama?’

Wat willen jouw kinderen worden? En jijzelf??

[ssba]