Bettie gaat wild in de USA op de schietbaan!

Nu ben ik hier echt ingeburgerd. Ik ben namelijk naar een shooting range [RED: schietbaan]geweest. De collega’s van Sander waren op bezoek en we konden kiezen tussen golfen en een lekker potje schieten. Ik vond golfen wat te vredelievend en we zijn ten slotte in het land van de gun control. Of eigenlijk het gebrek daaraan. In ieder geval leek het me mooi om een keer te schieten.

Ik was met Chuck, Andrew en Rhonda. Rhonda is getrouwd met Chuck. Dit is overigens geheel nutteloze informatie, maar ik vind het zelf mooi klinken: Chuck en Rhonda. Zij wonen in Monmouth, 4 uur rijden van Chicago. We hadden op zaterdagmorgen afgesproken bij de range. Chuck kwam aangelopen met zijn volledige wapenarsenaal: 6 geweren en 2 hand guns. Chuck jaagt regelmatig met zijn zonen en ik vind dat dat ook past bij iemand die Chuck heet. Ik was toen al enorm onder de indruk en ik had nog niks aangeraakt.

We gingen naar binnen om de amo [RED: munitie] te kopen. Nadat we onze amo, ear muffs (oordoppen, het zijn echt enorme knallen) en brillen hadden gekregen, mocht de pret beginnen. Ik begon met de hand gun. Het wijvenpistool. Daarna mocht ik een geweer proberen. Maar dat was niet echt aan mij besteed. Ik vond het te groot, te onhandig en bakte er ook echt helemaal niks van. Ik schoot in het plafond. Met dat kleine wijvenpistool raakte ik het target tenminste nog. Dat was gelukkig een papieren mens.

De schietbaan: spannend, tof en eng

Ik vond het spannend en ook tof. Voelde mij een echte badass. Maar ik vond het ook eng. Hoeveel, zelfs met zo’n klein geweer, power je hebt. Na 3 keer schieten had ik het wel gezien. Maar we hadden dat ding gehuurd voor 1,5 uur! Gelukkig konden de andere drie er geen genoeg van krijgen en ben ik even foto’s gaan maken.

Nadat iedereen uitgeschoten was op de schietbaan, gingen we even lekker lunchen in een all American diner. Onder de enorme burgers kregen we het natuurlijk over wapens. Hoe makkelijk het is om hier een wapen te kopen (bij Walmart kan ik zo een mooi roze pistooltje kopen). Er wordt wel een background check gedaan, maar naar mijn psychische welzijn wordt nauwelijks gekeken. Nou is dat bij mij geen probleem. Al zullen er mensen zijn die dit betwisten.

Ik ken niemand met een geweer

Er wordt bij zo’n check voornamelijk gekeken naar je criminele achtergrond. Als je goed wordt bevonden, kan je hier dus op elke hoek van de straat een gun kopen. Eng en gevaarlijk vind ik. Chuck, Rhonda en Andrew vinden het hun recht om een geweer te bezitten en zichzelf te verdedigen. Ze vroegen mij hoe dat in Nederland was geregeld. Ik kon ze geen antwoord geven. Ik weet het echt niet. Ik ken niemand met een geweer in Nederland. Ik denk dat de Amerikanen die ik hier ken allemaal een gun hebben. Ze praten er misschien niet allemaal over, maar de kans is groot dat er één in het nachtkastje ligt.

Ik heb nog heel even de school shootings aangekaart, maar plotseling namen en Andrew en Chuck en Rhonda een grote hap van hun burger. We rekenden af en gingen weg. Daar hebben ze het liever niet over.

Misschien is het beter als je land van herkomst bekend staat om drugs, fietsen, kaas, klompen en hoeren. Ik weet het niet zeker, maar ik denk het wel…

Meer blogs lezen van Bettie? Klik dan hier.

Bettie Heijbroek is in 2012 vanuit Australië verhuisd naar Lake Forest, een suburb van Chicago. In het dagelijks leven zorgt ze voor Tom (10), Maud (8) en Fien (6) en beschrijft voor MoodKids het wel en wee van een Nederlands gezin in de VS.

[ssba]