Waarom een kater in combinatie met kinderen geen goed idee is..

Ik ben niet vies van een wijntje (of twee). Voordat ik moeder was, ging ik regelmatig even de bloemetjes buiten zetten. Nu ik moeder ben, doe ik dat echt een stuk minder. Een kater en kinderen gaan namelijk écht niet samen. Daaraan werd ik een tijdje geleden weer eens fijn herinnerd.

Ik vertel je waarom een kater hebben en kinderen geen goed idee is.

Het was oudejaarsavond

Traditiegetrouw luiden we het nieuwe jaar altijd in met een groep vrienden. Vergezeld van hapjes en de nodige drankjes. Waar de mannen zich meestal verzamelen rondom een brandend olievat, tref je de dames meestal aan rond de tafel waarop de flessen wijn staan. Ook afgelopen jaar was dit niet anders. Het enige dat wel anders was, was dat de gezelligheid dit keer bij ons thuis plaatsvond. Ik hoefde die avond dus niet meer over straat, op de fiets of in de auto terug naar huis.

De mannen zag je niet, die staken elkaar de ogen uit met elkanders vuurwerk. Niet letterlijk natuurlijk, maar de hoeveelheid testosteron werd blijkbaar afgemeten aan de grootte van de pot of de lengte van de mat, afijn. De kinderen, ongeveer van dezelfde leeftijd, vermaakten zich met elkaar. Je had er letterlijk geen kind aan. En dat is, denk ik, precies waar het mis ging. Niemand had mij klaarblijkelijk nodig die avond, dus maakte de moeder in mij heel even pas op de plaats voor de vrouw die ik ook nog was.

Wat sterkers

De vrouwen hadden zich, zoals altijd, weer verzameld rondom het epicentrum van het feestgedruis: de wijn. En die vloeide rijkelijk. Zo rijkelijk dat deze later zelfs werd ingeruild voor wat sterkers. Ik, die niet tegen sterke drank kan, dronk vrolijk mee. Uit mijn ooghoek zag ik dat alles en iedereen zich nog steeds vermaakte. Dus wat maakte het uit?

De sfeer zat er goed. Dat het gezellig was, bleek een aantal flessen later wel, toen we geschrikt op de klok keken en ontdekten dat deze alweer ver na drieën had geslagen. De eerste gasten waren inmiddels al vertrokken, toen ik dacht: laat ik het speelgoed van de kinderen vast opruimen. Maar met dat ik door mijn knieën zakte in een poging dit in de speelgoedbak te vegen….?! Beter kon je mij opvegen.

Wat was ik ziek

Sneller als het licht ben ik naar boven vertrokken. Mij verstoppend onder het dekbed en mijn gasten in het ongewis achterlatend. Daar waar de kamer zich meerdere malen aan mij voorbij trok en de pot op kruipafstand dichtbij was. Wat was ik ziek, bah. Ik heb mij in jaren niet zo slecht gevoeld. En dat bleek de volgende dag nog veel meer.

De volgende morgen stond ik op met een bonzend hoofd, een kurkdroge mond en een maag die inwendige salto’s maakte. Toen ik nog geen moeder was, zou ik gewoon in mijn bed zijn blijven liggen. Maar mijn kinderen hebben een broertje dood aan het bonzende hoofd van hun moeder.

Terecht werd ik door manlief uit bed geschopt. Alle credits voor hem overigens, want de hele morgen was hij druk geweest het huis weer op orde te krijgen. En hij had zich ook nog ontfermd over de kinderen, die zo akelig in de steek werden gelaten door hun moeder die het nodig vond de bodem van het glas op te zoeken. Afijn.

Een kater en kinderen… nooit meer

Wankelend op mijn benen en hopend dat ik de inhoud van mijn maag binnen zou houden, ben ik die middag met mijn bloedjes van kinderen naar de speeltuin vertrokken. Zodat manlief verder kon met de boel op te ruimen. Daar waar ik normaal uitgelaten mee schommel en vol overgave mee het klimrek in klauter, kwam ik nu niet verder dan de rand van de zandbak. Ik schaamde mij diep, maar voelde mij nog rotter.

Mijn kinderen hebben er overigens vrij weinig van gemerkt, anders dan dat hun moeder zich niet helemaal lekker voelde. Maar ik wist één ding zeker een kater hebben en kinderen is geen goed idee! Een wijntje is leuk, maar dit nooit meer… denk ik.

Wie durft? Niets menselijks is ons vreemd, toch? Ook ooit een kater gehad met kinderen? Hoe ben jij de day after doorgekomen? Laat het weten op Facebook.

Lees ook: Ach gossie, het is GOS (Gefrustreerde Ouder Syndroom)

(c) Can Stock Photo / dmitrimaruta

[ssba]