6x je kind voor het eerst naar de basisschool

Het is zover. De zomervakantie is dit weekend officieel van start gegaan. De kop is eraf. Maar de koek is ook op. Want onze oudste ging afgelopen voorjaar voor het eerst naar de basisschool en dat hakte er best in. En niet alleen voor onze zoon. Ik geef je 6 gedachtes die ik had toen ik mijn kind voor het eerst naar de basisschool bracht!

Het schattige giraffen rugzakje dat ik vier jaar geleden voor het eerst inpakte toen onze zoon naar het kinderdagverblijf ging, had plaatsgemaakt voor een stoere dino rugtas. Voorzien van een hippe broodtrommel met bijbehorende drinkbeker, stond onze kleuter die ochtend klaar om naar de basisschool te gaan. De allereerste keer zou het zijn. Afgezien van de wenochtenden natuurlijk, waar hij er al een stuk of wat van achter de rug had. Hij vond het bere spannend, maar de mama achter de kleine man misschien nog wel een beetje meer.

Lees ook: De eerste keer naar de basisschool is spannend. Ook voor moeders..

6x Je kind voor het eerst naar de basisschool, zo voelt dat!

Dat loslaten is niet mijn sterkste punt, kan ik je vertellen. Peentjes zweette ik dan ook bij het idee dat ik mijn kind moest achterlaten in een overvol klaslokaal met maar één (hoe doet ze dat toch?!) juf aan het roer. De juf die overigens uiterst aardig is, maar echt way jonger dan ik. Alsof ik überhaupt een keus had, besloot ik mijn kind volledig aan deze nieuwe juf toe te vertrouwen. Ik geef je 6 gedachtes die ik had toen onze zoon voor het eerst naar de basisschool ging, misschien herken je er wel weer een paar.

#1 Mijn kind is nog veel te jong voor school

‘Hij is er nog niet klaar voohoor…’ brulde ik in gedachten de avond voor de grote dag. Hoewel onze zoon al best een grote jongen wordt, vind ik hem tussen al die andere kleuters echt nog maar een heel klein ventje. Veel te klein voor de grote boze buitenwereld, als je het mij vraagt. Laat staan om nu al overgeleverd te worden aan de krochten van het schoolplein.

#2 De juf is nog veel te jong voor school

Hoewel ik mij verbaasd heb over het feit dat de juffen van het kinderdagverblijf zo jong waren, leek de kleuterjuf van zoonlief niet veel ouder. Je begrijpt; dat riep bij mij meteen weer vragen op. Want zij kan toch geen zins in staat zijn om zo’n batterij kinderen in het gareel te houden én ze tegelijkertijd ook nog wat bijbrengen!?

#3 Er zitten veel te veel kindjes in de klas

Onze zoon zit in groep 1/2. Dat betekent gewoon keihard een combinatieklas van wel 25 plus kindjes. Niks kleinschalige kleuterklasjes waar de aandacht voor het kind centraal staat dus. Nee, de kleuterklas in kwestie had in mijn ogen meer weg van een volgepropt kippenhok. Zie je daar als vierjarige maar eens staande te houden.

#4 Er is nul communicatie

Dat de basisschool hele andere koek is als het kinderdagverblijf, daar was ik inmiddels wel achter. Want waar de juf op het KDV altijd even de tijd nam om aan te horen hoe goed jouw kind wel of niet geslapen had de afgelopen nacht, is er op de basisschool NUL overdracht. Niks, nada, noppes! Je brengt je kind, je zwaait ‘m uit en dat is dat. Voor een control freak kinda mom, is dat nog best een dingetje.

#5 De schooldag duurt veel te lang

De school waar wij onze zoon naar toe brengen, en waar wij met volle overtuiging voor gekozen hebben, heeft geen continurooster. “Pardon? Welke school heeft er anno 2018 nou GEEN continurooster?!” Goed, de onze dus. Schooldagen tot 15:15 uur zijn dan ook meer regel dan uitzondering. Voor een onze vierjarige zoon, die een spanningsboog heeft van een goudvis, vind ik dat persoonlijk nogal wat. Het moge duidelijk zijn; onze zoon is NIET, hoor je mij, NIET klaar voor de basisschool.

#6 Ik kan nog steeds niet zonder mijn kind

Waarom in vredesnaam sturen wij het kleine hummeltje überhaupt nu al naar een basisschool? Het kind is nog niet eens leerplichtig. In gedachten ruk ik onze zoon dan ook demonstratief uit de spelonken van de overvolle kleuterklas om veilig terug te keren onder moeders vleugels. In werkelijkheid blijf ik stomgeslagen achter op de gang, waar onze grote zoon, met zijn stoere dino rugtas, vol zelfvertrouwen zijn klas inloopt.  Oke, ik geef weer toe-hoe; ik kan nog steeds niet zonder mijn kind!

Het komt misschien ook dit keer wel goed!

Zegge en schrijve zijn we nu twee maanden verder en is het ein-de-lijk zomervakantie. En we zijn er aan toe, kan ik je vertellen. Niet alleen onze zoon is moe van alle nieuwe indrukken. Ook de mama achter de zoon vind dat ze welverdiend mag bijkomen van het twee-maanden-durende basisschoolavontuur. Want een avontuur vond ik het. Ik zag onze zoon met de dag veranderen, van een kwetsbaar klein hummeltje in een zelfverzekerde kleuter die prima zijn mannetje staat. En ik wende langzaam maar zeker aan het basisschoolritme en de hectiek van het schoolplein.

Dus voor alle moeders die volgend schooljaar ook aan het basisschoolavontuur mogen beginnen?  ‘Het komt ook dit keer goed!’ Want die eerste basisschooldag overleef je… Echt!

[ssba]