Storm voor de stilte

Mijn zoon is bijna 4. Hij is de afgelopen weken bezig met een inhaalslag. Een inhaalslag in woedeaanvallen. Man, man, wat een boosheid ‘ineens’. Hij was nooit een rustig meegaand type, maar dit is wel opvallend.

Is dit soms uitgevonden om hem voor te bereiden op school en zich los te maken van pappa en mamma? Of om mij voor te bereiden dat ik hem liever naar school breng dan thuis houd? Een soort scheidingskracht van de natuur ;-). Ik zeg in ieder geval sinds kort ‘hij is er echt aan toe’.

4 jaar worden is ook niet niks

Het is ook niet niks. Je moet zindelijk zijn (net op tijd gelukt), kennismaken op school (spannend), afscheid nemen van leuke kindjes en leidsters en iedereen maakt er ook een enorm groot ding van. Eigenlijk vragen mensen al zeker een half jaar aan mij of direct aan mijn zoon of hij al bijna naar school gaat. Dat wordt zo’n groot ding, dat het wel spannend moet zijn. En daar word je wel grumpy van!

Gratis magazine voor nieuwe basisschoolouders

foto: Pim Geerts

Ff omdenken

Normaal gesproken is mijn zoon mijn grote voorbeeld. Hij is namelijk een master in omdenken. Hij wordt boos als hij niet mag schoonmaken of wil eerst een toetje, dan het avondeten. Schoonmaken weigeren, nu denken jullie vast dat ík gek ben, maar soms komt het gewoon niet uit of kan de tafel krassen als je schoonmaakt met een schuurspons.
Omdenken doet hij de hele dag door. Laatst hadden we bij mijn dochter luizen ontdekt….. Wie werd er laaiend toen we geen luizen ontdekten met het blote oog? Juist ja. Mijn zoon schreeuwde heel hard: ‘ ik heb WEL luizen!!’ En ja hoor, ik vond er eentje en nee, dat was geen pluisje :-).

Goed voorbeeld doet goed volgen

Ik ga mijn zoon dus maar volgen en alles omdenken. Want ik ga:

• mijn maatje op vrijdagochtend helemaal niet missen (die heerlijke fietstochtjes, koffie en appelsapjes op het terras, bezoekjes aan de bieb…slik)
• een prima invulling vinden van mijn tijd alleen (jeetje, wat moet ik met die tijd doen??)
• de lange overdracht van het kinderdagverblijf niet missen (OMG, ik krijg zoveel minder mee toen mijn dochter naar school ging. Of eigenlijk niets meer mee.)

Zo, ik kan omdenken! Het is gewoon storm voor de stilte wat mijn zoon doet. Ik ga ook maar starten met een inhaalslag…ME-time!

Hoe was dat voor jullie, was je kind er ook aan toe? En nog beter: wat deden jullie met je tijd? Laat het ons weten op Facebook.

[ssba]