De 7 ongemakken van de kraamtijd

Onze oudste is onlangs vier geworden. Onze jongste werd twee. Wij zijn hier in huis dus al geruime tijd uit de luiers. Althans, de newborn luiers dan. Toch denk ik nog steeds met weemoed terug aan die kraamtijd. De roze wolk waar je op zat zo net na je bevalling..

NOT! Eerlijk? Ik vond die kraamtijd een regelrechte ramp, 7 zelfs… Lees maar mee met de 7 ongemakken van de kraamtijd.

Lekker gepamperd worden en de hele dag een beetje in bed rondhangen. Met je kersverse baby knuffelen en beschuit met muisjes eten totdat je er bol van staat. Ik had nogal een verward beeld van de kraamtijd moet ik bekennen. Bij mij liep het namelijk anders. Een roze wolk was er niet. Het had meer weg van een dreigend donkerrode wolk.

Dankzij de liters bloed die ik had verloren tijdens mijn bevalling, kon ik namelijk niet fatsoenlijk liggen, zitten, staan of lopen. Ik voelde me als een natte dweil die door een vrachtwagen was overreden. Ja, er lag een wolk van een baby naast me. Maar die kon ik zelfstandig niet eens oppakken, zonder het gevoel te hebben weer uit te scheuren tot aan mijn oksels. Want zoals de kraamhulp gekscherend zei: ‘het is nog net geen totaal ruptuur mevrouw…’. Bedankt voor de info!

De 7 ongemakken van de kraamtijd

Nu moet ik er wel meteen bij vertellen, mijn kraamtijd had door het verlies van ons eerst geboren kindje sowieso psychisch een randje. Maar daarover ga ik het nu niet hebben. De lichamelijk ongemakken waar je als net bevallen moeder mee kampt, daar ga ik het wél over hebben. Lees je mee met de 7 ongemakken van de kraamtijd?

#1 Hechtingen

Een voetbal uitpoepen uit een gaatje dat zo groot is als een pingpongbal, dat voel je. De hechtingen reikten dan ook tot aan mijn oksels. Mijn hele ‘onderkant’ stond in de fik zodra ik er ook maar aan dacht. Het was een rampgebied ‘down there’, Ground zero was er niks bij.

#2 Melkfabriek

Laten we eerlijk zijn, moeder worden is prachtig. Het is overweldigend en ik zou het écht voor geen goud willen missen. Maar wat ben je in den beginnen een melkfabriek zeg! Of je nu aanlegt en borstvoeding geeft, moedermelk afkolft of voor flesvoeding kiest. Jouw wereld als kersverse mama lijkt te draaien om melk, melk en nog eens melk. Het lijkt uit al je lichaamsopeningen te komen, inclusief die van je baby. Een koe zou er jaloers op worden.

Mijn kinderen kregen flesvoeding! #sorrynotsorry

#3 Stuwing

Of je nu wel of geen borstvoeding geeft, stuwing krijgt elke net bevallen vrouw. Het voelt alsof je borsten elk 25 kg wegen en tot op je tenen reiken. Even de harde plekken wegmasseren onder de douche, is het devies van de kraamhulp. Wel eens aan borsten gezeten die uit elkaar spatten, wanneer je er alleen al naar kijkt?

#4 Geen privacy

Sjort er geen lactosedeskundige aan je tiet, zit er wel een kraamhulp aan je lijf of duikt er een verloskundige onder je lakens. Als kraamvrouw zijnde heb je continu ‘open huis.’ En dat begint eigenlijk al voordat je gaat bevallen. Wanneer het halve ziekenhuis langs lijkt te komen om danwel te ‘voelen’ hoe de baby erbij ligt, danwel even te kijken naar hoe de centimeters vorderen. Het is allemaal zo godvergeten leerzaam?!

>> lees verder na de afbeelding <<

#5 Kraamtranen

Zo’n pak ‘m beet drie tot vier dagen na de bevalling zijn ze daar ineens. Nu ben je de afgelopen negen maanden sowieso al een hormonaal loeder gebleken, de periode van de kraamtranen doen daar nog even een schepje bovenop. Tel daar een stuk of wat gebroken nachten bij op, en met een beetje geluk een bevalling die niet over rozen ging, en bingo! Je jankt de hele boel bij elkaar.

4 Baby- en bevallingsverhalen die je wél had willen weten

#6 Gebroken nachten

Natuurlijk heb je gebroken nachten, het hummeltje naast je zal toch moeten eten bij tijd en wijle. Maar dat die voedingen zo kort achter elkaar komen, dat hadden ze wel even mogen vertellen van te voren. Had je nog wat extra slaap gepakt toen het nog kon. Net wanneer je weer een beetje indommelt, hoor je alweer gesputter naast je. En kom niet aan met ‘dat haal je dan toch overdag wel in?’ Nope, kroeg ‘tiet’ is 24/7 geopend!

#7 Onzekerheid

Die voedingen, daar vind je na een poosje wel een soort van modus in. Maar er is iets dat mij nog veel meer nekte in het begin. Namelijk dat je nieuwbakken baby het om het minste geringste op een huilen zet, zonder daar een overduidelijk aanwijsbare reden voor te hebben. Zie daar als kersverse moeder (of vader) maar eens de vinger op te leggen. Moet het gevoed worden? Is het een poepluier? Overdag gaat het nog, dan regelt die kraamhulp dat wel. Maar wanneer die naar huis gaat, ben je aan de goden overgeleverd.

Wij vrouwen kunnen dat!

Zwanger zijn en negen maanden met een buik als een olifant rondlopen. Bevallen van een wolk van een baby die je ‘onderkant’ totaal de filistijnen in helpt. Diezelfde wolk van een baby die je dag- én nachtritme compleet op zijn kop zet. Niemand zegt dat moeder worden gemakkelijk is. Maar het is niet voor niets dat Moeder Natuur ons vrouwen heeft verkozen tot slachtoffers van dit wonder. Want wij vrouwen kunnen dat!

En als je het mij zou vragen? Ik zou het, ondanks alles, toch zo weer overdoen.

(c) Can Stock Photo / Molka

[ssba]