Ik voel, ik voel, hoe jij je voelt en de emotie is….

Als enthousiaste en gezellige vrouw (meisje kan niet meer met 36 hè?) met een beroep in de communicatie, druk ik me graag in woorden uit. Boos worden kan ik niet zo goed, maar als het gaat om zeggen dat ik iets moeilijk of spannend vind. Of uitspreken dat ik verdrietig ben, dan ben ik daar best goed in. Mijn kinderen uiteraard niet (altijd). En dat is best wel eens moeilijk!

Ik begrijp echt wel dat kinderen nog moeten leren om met emoties om te gaan. De eerste levensjaren weet een kind niet wat hem overkomt en kan hij nog niet benoemen wat er allemaal in dat kleine hoofdje -en lijfje- gebeurt. Van de ene driftbui zo over in de ander of over in een lachbui. Best verwarrend voor zo’n kleintje die dat ook nog eens niet kan uitleggen.

Later gaat een kind emoties herkennen bij zichzelf en bij anderen. Maar dan nog is het moeilijk om het hierover te hebben. Ook onderdrukken kan het gevolg zijn. Zo laat mijn dochter emoties als angst, pijn of jaloezie het liefst niet merken. Ze zei bijvoorbeeld over school ‘ik vind het niet eng, ik ga gewoon’. En komt het er later wel uit in pure boosheid. Ik probeer dus alle tips uit om het makkelijker te maken om erover te praten.

Tips emoties benoemen met kinderen

Lees ook: Hoe help je je kind zijn emoties te verkennen?

# 1 luisteren, benoemen, erkennen

Voor je kind is het erg fijn als ze hun eigen emoties gaan herkennen en accepteren. Want emoties mogen er zijn! Luister eerst wat je kind zegt (of kijk wat er gebeurt als hij het nog niet kan uitleggen). Benoem vervolgens de emotie die je ziet. En erken dat je kind ook boos mag zijn. Daarna is het vaak makkelijker om te zeggen dat iets toch niet mag of je iets anders wil. Sinds ik dit doe, is het echt wel een stuk makkelijker geworden bij ons thuis. Een voorbeeld:

We zijn in een winkel en mijn zoontje wil een autootje (terwijl hij tig auto’s in dezelfde kleur heeft). Snel doorlopen heeft geen zin, hij verzet zich.

‘Ik wil die auto!!!!!’

‘Mick, ik zie dat je erg boos bent.’

‘Ik wil die auto!’

‘Hij is ook erg mooi, hè?’

‘Ja, het is een raceauto.’

‘Supermooi ja. Jammer dat je die nu niet mag hebben. Kom, we gaan.’

En hij loopt mee.

# 2 het goede voorbeeld geven

In de waan van de dag vergeten we wel eens te praten, echt praten. En gaat het alleen maar over aan tafel blijven, nog een paar happen eten of over wie gaat brengen of halen morgen. Terwijl je ondertussen van alles voelt. Bijvoorbeeld dat je zenuwachtig bent voor een presentatie, boos was om iets wat een collega zei. Terwijl het echt wel helpt als je kind weet dat mama ook wel eens ergens bang voor is. ‘Maar jij bent toch al heel groot?’, vroeg mijn dochter toen ik vertelde dat ik een gesprek met mijn manager spannend vond.

foto: Pim Geerts

# 3 maak er een spelletje van

We hebben een soort spelletje: de kletspot. Daarin zitten kaartjes die je met elkaar kunt beantwoorden. Leuk om te doen en leerzaam! En zo zijn er veel spelletjes of manieren te verzinnen om spelenderwijs wat meer te benoemen. We hebben sinds kort ook een dagboek. Omdat mijn dochter het heel leuk vindt om te schrijven, is zelfs schrijven over haar emoties leuk. Ze schrijft elke dag uit zichzelf keurig ‘boos:…, blij:…, etc.

Mijn dochter van 6 begint dit nu dus een beetje onder de knie te krijgen. Ze paniekte soms als ik weg wilde gaan op school. Nu zegt ze dat ze bang is dat ze uitgelachen wordt of dat ze me te weinig heeft gezien de dag ervoor. Ik kan het niet altijd oplossen, maar het benoemen en daar echt naar luisteren helpt! Uiteraard ontwikkelen de hersenen van kinderen zich steeds weer en wordt het ook makkelijker. Het is alleen fijn om je kind alvast wat handvatten te bieden. En dat alle kinderen zijn anders, blijkt maar weer.

Mijn zoontje kreeg een uitnodiging voor school, zijn eerste wendag. ‘Mama, dat vind ik eigenlijk wel een beetje spannend!’

Hoe ga jij om met de emoties van je kinderen. Heb je nog een mooie aanvullende tip? Deel hem met ons op Facebook.

[ssba]