Hoofdluis op school en de luizenkliniek
Je moet voorzichtig zijn met wat je schrijft. Een paar weken geleden eindigde ik mijn blog met de zin: doe me dan maar luizen. En jawel hoor, gisteren is de hele familie behandeld tegen hoofdluis, want Maud had het.
Ik dacht dat we hier in Illinois geen luizen hadden vanwege die kneiterkoude winter die alles doodvriest. Ha! Zat ik er even mooi naast. Ze zijn hier wel degelijk. Maud is het levende bewijs en met haar nog wat meisjes uit haar klas. Maar hoe de school hiermee omgaat, is frappant. En dat ga ik jullie nu vertellen.
Hoofdluis op school
De Illinois Health Department heeft sinds kort een nieuwe wet. Scholen hoeven ouders niet meer in te lichten over hoofdluis. Dus geen anonieme brief, geen email, niks. Want hoofdluis is een ongemak en geen ziekte. Ja, lees die zin nog maar es.
Verder vindt deze Health Department dat scholen geen omgeving zijn, waar luis wordt verspreid. Pardon? Bestaat die board uit cynische sarcastische alleenstaande mensen die kinderen haten? Natuurlijk wordt luis wel verspreid via het klaslokaal. Als ik een brief had gekregen met: in de klas van uw kind is hoofdluis geconstateerd, was ik natuurlijk extra gaan luizenpluizen en meer. Dan was dit misschien niet gebeurd. Had ik niet mijn hele huisraad hoeven te wassen, drogen of in vuilniszakken of de vriezer te doen. Wie heeft het in zijn stomme hoofd gehaald om die wet te veranderen? Ik wil gewoon een brief! De school nurse, toch al mijn beste vriendin, had Maud op school ook nageplozen, maar ze kon niks vinden. Ik ben nu helemaal van mening dat ze ontslagen moet worden.
Lees ook: En daarom moet je juist wel luizenmoeder worden
De luizenkliniek
Maar ok, ik ben met Maud naar de lice clinic gegaan, ze bleef namelijk maar krabben. 20 minuten bij ons vandaan zit er één. Ik heb gewoon hele slechte research gedaan voor mijn vorige blog, zo blijkt. En Amerika zou Amerika niet zijn, als er ook in een plek als een luizenkliniek niet een paar mooie motivational quotes aan de muur hingen.
Bingo, ze had luizen. Nu moest de hele familie gecontroleerd worden. 2 van de 5. Prima score. Na de behandeling gingen we lice cream halen. Ik vond dat zelf een hilarische grap, mijn kinderen konden er niet om lachen. Alles en iedereen is weer normaal en superschoon. Ik ben wel enorm paranoia en zodra er maar iemand zit te krabben, maakt niet uit waar, zit ik er bovenop met de luizenkam.
Tsja en nu we toch luizen hebben, kan ik ook net zo goed een full automatic kopen. Voor het geval ik iemand van de Illinois Health Department tegen het lijf loop.
Lees ook: Geen luizen, wel geweren…
[ssba]Auteur: Bettie Heijbroek
Bettie Heijbroek is in 2012 vanuit Australië verhuisd naar Lake Forest, een suburb van Chicago. In het dagelijks leven zorgt ze voor Tom (10), Maud (8) en Fien (6) en beschrijft voor Moodkids het wel en wee van een Nederlands gezin in de VS.