Vier!

‘Gefeliciteerd, uw zoon is bijna 4 jaar en begint binnenkort op school.’ In eerste instantie was ik super enthousiast. Ik dacht aan hoe leuk hij het gaat vinden. Hij roept al sinds zijn derde verjaardag dat hij bijna naar schoolt gaat. Ik zag hem al gaan met zijn rugzakje, jasje aan de kapstok, de klas in….

Wacht eens even: hij mag helemaal niet naar school! Hij is nog zo klein (mijn kleinste!!), nog niet eens zindelijk én wat is deze brief belachelijk vroeg zeg. Het duurt nog drie maanden! Kortom, ook mama moet zich nog voorbereiden op de basisschool. 🙂

foto: Pim Geerts

Goed voorbereid bij de eerste

Bij mijn oudste ben ik echt wel even gaan informeren hoe ik haar het beste kon voorbereiden. Ze is gaan wennen, we zwaaiden naar de school als we er langs fietsten en hadden voorleesboekjes van de bieb gehaald. Dat werkte. Ze kondigde namelijk stoer aan ‘ik hoef niet te wennen, ik ga gewoon, mama.’ En zo ging het eigenlijk ook. Op de eerste wendagen vroeg ze steeds wanneer we nou weggingen. Dat komt vast ook, omdat ze al twee dagen kinderdagverblijf gewend was. Uiteraard was ze in het begin erg moe en waren de woedeaanvallen weer een tijdje flink terug, maar toch ging het best makkelijk.

Geen voorbereiding nodig voor de tweede?

Bij mijn zoontje is er eigenlijk nog minder voorbereiding nodig dacht ik, net als alles bij een tweede: ‘dat doen we er wel even bij’. Want hij gaat al 2,5 jaar een paar keer per week zijn zus brengen en halen. En sinds ik biebmoeder ben zijn we samen regelmatig de hele vrijdagochtend op school. Mijn zoontje scharrelt dan al in zijn eentje rond, speelt met de kleuters in de bouwhoek en gaat soms zelfs even mee de klas in. Toch heb ik ook wat aan verwachtingsmanagement moeten doen, want hij vertelde oma laatst dat hij bij zijn zus in de klas zou komen. Die zit dan in groep 4!

Volgens mij is dat nu wel duidelijk voor Mick, maar we zitten nog met een andere uitdaging. Hij is namelijk nog niet zindelijk. Hij geeft steeds aan dat hij zonder luier wil als hij 4 is. En hij kan het prima, hij gaat inmiddels zelfs in een hoekje zitten als hij moet plassen. Hoe motiveer ik hem om toch eerder van de luier af te gaan? Het komt vast wel goed.

Genieten van de tijd samen

Zo zit ik dus eigenlijk nog in de ontkenningsfase en vind ik hem nog helemaal niet zo groot als zijn zus destijds…. Onzin natuurlijk, maar sinds de brief gaan we er nog vaker samen op uit op de vrijdag en geniet ik er dubbel van. Ik laat hem vaak kiezen wat we gaan doen. Zo zit ik de laatste tijd vaak in de speeltuin een zandtaart te bakken in plaats van in de bieb (sorry biebmoeders).

Groot worden kan altijd nog, onze tijd samen vieren we nu!

[ssba]