Zo gaaf, kindercoach Charlotte vertelt over coachen in Burkina Faso

In het vroege voorjaar was ik vijf weken in Burkina Faso om te werken voor Stichting V!VE l’Initiative. Ik had geld opgehaald bij fondsen om elf laptops te kunnen aanschaffen voor de elf V!VE studenten. Zij kunnen, net als Nederlandse studenten, niet meer studeren zonder laptop. Het uitreiken van de laptops aan gelukkige studenten was één van mijn werkzaamheden.

Omdat ik kinder- en jongerencoach ben, was ik natuurlijk ook geïnteresseerd of de jongeren in Bobo-Dioulasso behoefte hadden aan een paar coachings. De behoefte was er niet, want coaching kenden ze niet. Maar nieuwsgierig waren ze wel en bereidwillig ook. Zo coachte ik uiteindelijk een groepje jongeren van de leerlingenraad. Actieve leerlingen die een beurs van V!VE krijgen voor de middelbare school. Als ze genoeg ambitie hebben en slim genoeg zijn, krijgen ze ook nog gelegenheid om verder te studeren. Deze leerlingen zijn actief in de zin van: de spreekbuis zijn van de leerlingen en het organiseren van een jaarlijkse bijeenkomst voor alle leerlingen (120) en hun ouders en de projectleiders van V!VE. Ook bieden ze hulp aan andere leerlingen bij huiswerk en andere zaken. Deze leerlingenraad bestaat uit zes meisjes en een jongen.

Coachen in Burkina Faso

Op twee zondagmiddagen spraken we af onder een schaduwrijke cashewnotenboom in de tuin van Villa Rose, het hotel van Franca Berkvens, de initiatiefneemster van V!VE l’Initiative. Ik begon met een rondje voorstellen en vroeg hen daarna om een tekening te maken van zichzelf over vijf of tien jaar. Best moeilijk vonden ze, want zelf waren ze pas 18, 19 of 20 jaar. Iedereen zag zichzelf in een leuke baan, de meesten hadden dan een eigen bedrijf. Twee meisjes kwamen er zo achter dat ze hetzelfde bedrijf voor ogen hadden en die besloten ter plekke om te gaan samenwerken. We spraken ook over hoe je je netwerk gaat opbouwen om deze doelen te bereiken. Iets wat erg speelt in Burkina Faso. Hoe zoek je de juiste mensen voor je kruiwagen. Dit zijn allemaal jongeren uit erg arme gezinnen en dus geen gezinnen met contacten die kunnen helpen om een baan te vinden. In Burkina Faso is het helaas erg belangrijk om de juiste contacten te hebben. Veel banen worden aan familie en vrienden vergeven.

Het kwaliteitenspel

Toen vroeg ik aan iedereen of ze aan de anderen kunnen zeggen of ze denken dat het gaat lukken om die toekomstdroom voor elkaar te krijgen en stuk voor stuk noemden ze mooie kwaliteiten op. Een goede opmaat om het kwaliteitenspel (lees hier hoe je dat thuis speelt), dat ik in het Frans had vertaald en op kaartjes had gezet, tevoorschijn te halen. Nu vroeg ik hen om voor ieder ander kwaliteiten te zoeken. Dat werd een mooi stapeltje en ieder mocht uitleggen waarom ze die kwaliteiten kozen. We namen de tijd en deden het zorgvuldig. Het maakte grote indruk en ze raakten niet uitgesproken over hoe fijn het is om je eigen kwaliteiten te zien en te horen. Net als ik – ik ben fan van het kwaliteitenspel! – vonden ze het een eye-opener. Daarbij hadden ze nooit op die manier naar zichzelf gekeken en over zichzelf gepraat. We sloten af met een tip voor die week: met je ouders over je kwaliteiten praten.

Van kwaliteiten naar complimenten

De week daarna kwamen we weer bij elkaar onder de cashewboom. Nu speelden we het complimentenspel (ook door mij in het Frans vertaald) en mochten ze elkaar uitgebreide complimenten geven. Zo kwamen we in gesprek over de dingen die ze als leerlingenraad al samen hadden gedaan en wat ze daarvan geleerd hadden. Spreken in het openbaar, samenwerken, luisteren naar argumenten van anderen. Ook hadden ze een diepe vriendschap voor elkaar opgedaan en waren ze zeker van plan om in de toekomst samen te werken.

Als laatste had ik een aantal vragen in het Frans vertaald: ‘Wat wil je durven?’ “Hoe motiveer je jezelf om je doelen te bereiken?’ ‘Waar ben je trots op?’ Allemaal moeilijke vragen maar samen kwamen ze tot mooie antwoorden. Op de vraag:’Wanneer heb je voor het laatst lekker gelachen?’ konden ze allemaal antwoorden dat ze dat kortgeleden nog fijn met elkaar hadden gedaan… tijdens de coaching, toen ze met z’n allen kwaliteiten voor de enige jongen in hun midden zochten: sexy, verleidelijk, waren er zomaar een paar.

[ssba]