Ik ben 9! En ja, ook dit is een fase…

In de kindercoachpraktijk van Bauke Borsboom kwamen veel ouders met kinderen van negen. Kinderen die zich opeens gingen afzetten. Of riepen dat niemand ze begreep. Ouders die daardoor dachten dat hun kind al in de puberteit zat.

Ouders die schrokken als hun kind zei: ‘Ik wou dat ik dood was’, omdat hun kind even de greep op zijn leven kwijt was. Kinderen die brutaal werden of kritischer werden en zich gingen schamen voor hun ouders. ‘Mam trek niet zo’n gekke broek aan, je ziet er belachelijk uit’.

Toen haar dochter zelf negen werd, maakte ze een boek met interviews met kinderen, tips voor andere kinderen en tips voor ouders. Het heet: Ik Ben 9.  Het gaat over je losmaken, vrienden, veerkracht ontwikkelen, omgaan met emoties, ergens bij horen en vallen en opstaan. En hoe je als ouder je kind hierbij kan helpen.

Hoe was jij toen je negen was?

Herinner jíj je nog hoe je was toen je negen jaar was? Was dat een speciale leeftijd? Begon het pesten of het meidenvenijn? Ging je je losmaken van je ouders? Besprak je bij voorkeur je gevoelens met je vriendjes of vriendinnetjes?

Ging je je talenten of kwaliteiten ontdekken en begon je met een sport, scouting, knutselen of iets anders in je vrije tijd? Of speelde je juist eindeloos buiten en was je geïrriteerd als je geroepen werd door je ouders?

Maakte je je zorgen over de dood? Fantaseerde je hoe het zou zijn om dood te gaan? Of lag je ’s nachts wakker van het idee dat één van je ouders zou overlijden?

Ik weet nog dat ik knopjes van de krentenboom at, want die smaakten naar amandel. Mijn ouders zeiden (heel pedagogisch) dat ik daar dood van kon gaan. Dat maakte me totaal niet bang, maar juist nieuwsgierig. Ik ging slapen met het idee dat ik niet wakker zou worden, maar had daar geen enkel probleem mee.  Ik zou nu immers eindelijk weten hoe de dood eruit zou zien!

Okay, altijd al een gek kind geweest…

Bezig zijn met de dood

Ik zie in mijn praktijk veel kinderen van die leeftijd die erg bezig zijn met de dood. Ze liggen er soms wakker van. Het is goed om er met ze over te praten en ze serieus te nemen. Erken hun angst of verdriet en help ze om ermee om te gaan (een foto van de overleden oma op het nachtkastje, een tekening van de dode hond aan de muur, een troostend verhaal voorlezen).

Over meidenvenijn en pesten heb ik eerder geschreven, veel kinderen van deze leeftijd hebben er last van of doen er aan mee. Probeer je kind weerbaar te maken en vertel wat groepsdruk kan betekenen en hoe kan je ermee omgaan?

Kinderen van negen hebben behoefte aan een eigen plekje, aan meer zelfstandigheid, maar zijn ook vaak opeens heel knuffelig of vol emoties. Help ze erover te praten en neem ze serieus. Ook zullen vriendjes en vriendinnetjes steeds meer een rol spelen in het praten over gevoelens. Kinderen vinden dan dat volwassenen te snel met oplossingen komen en vrienden zitten veelal met hetzelfde, dat is fijn om dan te delen.

In dit boek kun je dit allemaal lezen. Heel herkenbaar voor andere kinderen en een hulp voor ouders die soms niet weten hoe ze met alle gedragsveranderingen van hun kind om kunnen gaan.

Bestel ‘Ik Ben 9’ hier

Ik Ben 9: met 15 persoonlijke verhalen en foto’s van kinderen van 9 jaar, Bauke Borsboom, Uitgeverij Vlindertijd, 19,95 euro

[ssba]