Is op één lijn zitten als ouders echt zo belangrijk?

Toen onze kinderen puber waren was er (uiteraard) veel gezeur over geld. Er was steeds wel weer wat extra’s nodig voor school of sportkleding. Of er waren kwijtgeraakte of verloren schoenen (ja echt!)

Ik ben altijd wat nonchalant en gaf ze dan mijn pasje mee met het budget. Heel gek, daar gingen ze altijd overheen… Altijd dat belletje uit de winkel: “Mam, ik heb te gekke schoenen gezien maar ze zijn wel iets duurder. Please, mag ik ze alsjeblieft? Dan zal ik het eerste half jaar niets meer vragen”. Ja, dan ging ik weer overstag. Mijn man die de rekening in de gaten hield, zag dan een vreemd bedrag langskomen en ging dan bij mij verhaal halen. Dat gaf zoveel gezeur, dat we besloten om dat consequent proberen te zijn, dat op één lijn blijven, maar los te laten.

Mijn man heeft nu helemaal de verantwoordelijkheid over de uitgaven. Dat levert nu dus nauwelijks meer gezeur op en hij houdt precies bij wat iedereen heeft gekregen, geleend, voorgeschoten heeft gekregen etc. Zodat er nooit gedoe over kan komen.

Op één lijn zitten als ouders

Moet je altijd op één lijn zitten als ouders? Dat zou fijn en mooi zijn, maar dat lukt waarschijnlijk niet. Is dat erg? Nee hoor! Je kinderen moeten maar wennen aan het feit dat twee opvoeders niet altijd op één lijn kunnen zitten.

Wel belangrijk is dat je het over basiszaken eens bent of wordt. Aan tafel eten of voor de TV? Kinderen bij ouders in bed of altijd in eigen bed? Een strikt ritme met rust en regelmaat of losser, go with the flow? Ben je een tijgerouder, helicopterouder of luie ouder? En hoe ziet dat er dan uit? Wat is je opvoedingsstijl en wat wil je je kind meegeven? En ga zo maar door.

Ga regelmatig even met z’n tweeën om de tafel zitten om te kijken of jullie zoveel mogelijk op één lijn zitten. Zo niet, probeer dan afspraken te maken. Zet ze gerust op papier, dat is makkelijker te onthouden. En als je als ouders tegenstrijdige signalen naar je kind geeft, waardoor het jullie tegen elkaar opzet of naar papa loopt om iets gedaan te krijgen wat mama zeker niet goedgevonden had, ga er dan met elkaar zonder kinderen erbij, samen over praten. Alsjeblieft niet met de kinderen erbij. Het is immers júllie probleem! Leg daarna aan de kinderen uit dat het voor volwassenen moeilijk is om op één lijn te zitten en dat dat kan betekenen dat een belofte weer teruggedraaid wordt als één van de ouders het er niet mee eens is. Dat jullie ook maar mensen zijn..Maak er maar een grap van als dat kan en lach erom. Humor is erg belangrijk bij het opvoeden!

Gezamenlijke afspraken vastleggen

Wat wij vroeger deden is de afspraken die we met z’n tweeën als ouders maakten op papier zetten, ze dan met de kinderen bespreken die er ook nog iets over te zeggen hadden en ze dan mét handtekeningen van alle betrokkenen, ergens zichtbaar ophangen. Wij hingen ze bij de voordeur, en als er dan een vriendje langs kwam, kon die meteen zien wat onze kinderen wel en niet mochten en moesten. Dat gaf hilariteit en gegeneerdheid (wat ik dan weer leuk vond).

En als ze hun handtekening hadden gezet, konden ze achteraf nooit zeggen: ‘Dat wist ik niet’ of ‘Dat hebben we helemaal niet afgesproken’.

Ik ben nogal een fan van de gezinsvergadering, daar kan je heel leuk met elkaar bespreken wie zich wel aan de afspraken hield afgelopen week, wie consequent was of niet en waarom niet.

>> Lees ook: Organiseer thuis eens een gezinsvergadering

Kinderen van gescheiden ouders vinden het vaak lastig dat in twee huishoudens, verschillende regels gelden. En dat is natuurlijk ook moeilijk. Probeer juist als je uit elkaar bent hierover ook afspraken te maken. Maar leg hier ook weer uit dat mensen verschillend zijn. Kinderen begrijpen dat heel goed. Zorg wel dat de afspraken niet via de kinderen gaan, of dat ze jullie tegen elkaar uit gaan spelen.

Respect voor elkaars (verschillende) opvoedingsstijlen, communiceren hierover en soms compromissen sluiten en flexibel zijn, zijn goede hulp bij het duidelijkheid geven aan

(c) Can Stock Photo / michelgenny

[ssba]