Blijf van mijn kind af!

Afgelopen week gebeurde iets dat zo bizar was, dat ik nog steeds twijfel of het wel echt gebeurd is. Een onbekende man sloeg mijn zoon. Omdat hij zand op zijn dochter gooide… Ik reageerde alleen niet zoals ik had willen reageren.

Een ijskoningin en een knuffelbeer

Mijn kinderen zijn heel verschillend. Dat uit zich op heel veel manieren. Eentje daarvan is hoe ze andere mensen benaderen. Mijn dochter is afwachtend, kijkt mensen niet snel aan en vroeg me laatst ‘waarom durf je met mensen te praten die je niet kent?’. Ze maakt ook weinig fysiek contact, geeft niet snel een handje aan visite en geeft mij ‘alleen op Moederdag een kusje’. Gelukkig is het bij haar wel iets vaker Moederdag in een jaar, maar een knuffelkont zal ze niet worden.

> lees ook: Wanneer is je kind pittig?

Mijn zoon heeft een ondeugende en open blik en zegt tegen mensen die iets geven vaak uit zichzelf al ‘dank je wel’, ook aan onbekenden. Hij geeft iedereen die maar wil een high five en deelt zandijsjes uit aan mensen in de speeltuin. Het liefst knuffelt hij me elk uur eventjes en dat doet hij ook snel bij sommige vrienden die hij niet vaak ziet.

 

 

foto: Pim Geerts

Kinderen hebben vrijheid nodig

Mijn dochter heeft haar persoonlijke vrijheid nodig en dat respecteer ik. Ik benoem bijvoorbeeld dat ze geen handje hoeft te geven. Dat snapt niet iedereen en veel mensen verwachten het toch. Of pakken haar vast of geven toch een kus. Dan zie ik haar verstijven. Ze leert het vanzelf wel denk ik vaak.

Maar veel erger is dat ook wildvreemden ongevraagd aan mijn kinderen komen. Dat was als baby al zo: in de wagen duiken en een aai over de wangetjes. Waarom? Ik snap dat baby’s een aantrekkingskracht hebben op sommigen, maar vraag het dan eerst even. Ik zei er altijd iets van. Ook nu ze wat groter zijn krijgen ze nog regelmatig een aai over hun bol. Mensen bedoelen het goed en in andere culturen is het heel gewoon, maar doe maar niet! Ik leer mijn kinderen dit te zeggen en als ze het spannend vinden, doen we het samen.

Wie slaat er nou een kind??

Maar tegen die man die mijn zoon nota bene een tik op zijn wang gaf, wilde ik uitschreeuwen: BLIJF VAN MIJN KIND AF!

Ik deed het alleen niet. Ik heb gezegd dat ik het totaal niet ok vond, geëist dat hij sorry zei tegen mijn zoon en ben zo snel mogelijk met mijn zoon in mijn armen weggegaan. De man keek me iets te vreemd uit zijn ogen. Brrrr.

Hoe leg je dat nou weer uit aan een kind?

Ook ooit zo’n situatie meegemaakt? Hoe heb jij gereageerd? Laat het ons weten op Facebook.

[ssba]