Hallo, dit is mijn manier van opvoeden!
Met veel plezier heb ik Charlotte’s blog gelezen over Luie ouders hebben gelijk. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik er zelf niks van bak. Ik haal die schoenen wel even boven, want anders mis je de bus. Ik ruim het zelf wel op, want anders duurt het anderhalf uur en gebeurt het tóch niet zoals ik wil. Dat werk.
Maar ik merk ook dat zelfs al zou ik een extreem luie ouder willen zijn, dat hier bijna niet kan. Echt. Er zijn altijd mensen die zich er tegenaan bemoeien.
Zo waren wij drie jaar geleden in het tuincentrum. Plantjes uitzoeken, want het was lente. Zo zie je maar, het klinkt zo exotisch wonen in het buitenland, maar eigenlijk doe je precies dezelfde dingen. Maar ok. Plantjes. Fien was een jaar en zat in de kar, zoet om zich heen te kijken naar de geraniums. Wij waren twee gangen verderop, meer bezig met de planten dan met Fien. Komt er een mevrouw naar ons toelopen.
“Is die baby van u?” “Jazeker.” “U moet haar niet alleen laten, hoor. Iemand kan haar wel meenemen.” Iemand kan haar wel meenemen?!? Ik dacht nog, zo’n mooie baby is het niet, kaal, beetje plat achterhoofd, ik denk niet dat iemand haar meeneemt. Maar ze was serieus. Bloedserieus. Vanwaar deze angst? Ik kom ‘m vaker tegen. De ontvoeringsangst. Ik woon hier nu vier jaar en heb nog nooit een kind ontvoerd zien worden of erover gehoord dat het hier gebeurd is. Wij hebben Fien ook gewoon laten staan, daar in haar upje. En ze is nog steeds bij ons. Nu wel met haar.
Mijn manier van opvoeden
Een ander voorbeeld van ergerlijke bemoeienis gebeurde hier in de supermarkt. Eén van mijn kinderen wilde iets, ik zei nee en er werd heel lang heel hard gekrijst en op de grond gelegen. Ik zei: “Ik ga even melk halen, als ik terugkom, is het klaar met dit gedrag.” Bij de melk, komt er een dame naar me toe: “Is dat kindje in rij 1 van u?” Op dit moment liever niet, maar: “Ja, dat is mijn kind.” “U moet u kinderen niet zomaar alleen laten.” Hoezo niet? Als dat het enige is wat helpt. Als dat nou mijn manier van opvoeden is? En belangrijker, waar bemoeit u zich mee?
Deze winter liep ik met Maud in de shoppingmall. We waren klaar, ik zei “doe je jas aan, het is koud buiten”. Aan wilde ze na lang zeuren nog wel, maar dicht, onder geen beding. Ik denk dan, zoek het maar uit, dan laat je jas maar open en heb je het stervenskoud. Op weg naar de auto, zegt de opa aan de overkant: “ze moet wel haar jas dichtdoen, het is koud!” Ja mijnheer, denkt u nou echt dat ik dat niet heb geprobeerd?
Waar bemoeien deze mensen zich mee? Ze zullen het echt wel goed bedoelen, ongetwijfeld, maar het is zo vervelend.
Heb jij wel eens ongevraagd advies van iemand gekregen? We zijn benieuwd hoe jij daarop hebt gereageerd! Laat het ons weten op Facebook.
[ssba]
Auteur: Bettie Heijbroek
Bettie Heijbroek is in 2012 vanuit Australië verhuisd naar Lake Forest, een suburb van Chicago. In het dagelijks leven zorgt ze voor Tom (10), Maud (8) en Fien (6) en beschrijft voor Moodkids het wel en wee van een Nederlands gezin in de VS.