Met kinderen zit een ongeluk in een klein hoekje..

Het is vrijdagavond 22uur. Ik ben alleen thuis en ik hoor mijn zoon of dochter ineens enorm schreeuwen. Ik ren naar boven en pak mijn dochter op. Ze heeft nooit nachtmerries, maar eens moet de eerste keer zijn, denk ik.

Ik doe niet meteen het licht aan, omdat haar broertje op dezelfde kamer slaapt. Maar ze krijst “Pijn! Pijn”! Ik schrik van wat ik zie als ik toch het licht aan doe. Ze heeft vier blauwe vingers, eentje echt donkerblauw…. Ik raak in paniek.

Zorgen over de gezondheid van je kind

Als je moeder wordt, verandert je leven compleet zegt iedereen. Ik heb dat ook wel zo ervaren, maar niet op de manier die ik van tevoren dacht. Dat je je vrijheid kwijt bent, vind ik helemaal niet erg. Ik vind het ook niet erg dat je je dagen op je kind afstemt. Dat je nooit meer rustig op de bank kunt zitten… is eigenlijk wel irritant, maar dat bedoel ik niet.

Mijn leven is vooral veranderd, omdat ik me zo verantwoordelijk voel voor mijn kinderen. Vanaf hun geboorte sta ik altijd een soort van ‘aan’. Ik ben alert als ze slapen, alert als ze koorts hebben (helaas hebben ze allebei koortsstuipen) en alert met kleine voorwerpen in de buurt. Ik ben zeker niet overbezorgd of overdreven bezig met deze dingen, maar ik sta gewoon altijd ‘aan’.

> Lees ook: Koortsstuip? Het jaagt je de stuipen op het lijf!

Het gaat vaker goed dan goed fout

Tot die vrijdagavond had ik alleen een paar nare koortsstuipen meegemaakt, maar verder zijn mijn kinderen geen grote brokkenpiloten. De pleisters gaan bij ons snel op, maar niet omdat er zoveel bloed is. Vooral om de pijn te verzachten. Ook geloof ik wel dat je kinderen teveel kunt beschermen, dat ze later niet meer tegen een stootje kunnen of niets durven. Daarom kijk ik ook regelmatig de andere kant op als mijn kinderen hard op een nare draaimolen in de speeltuin gaan.

Foto: Pim Geerts

Ongeluk in een klein hoekje

Maar nu is het wel paniek! Mijn dochter schreeuwt zo hard en ik mag niet aan haar vingers komen. Ik verman me, maar het lukt me niet haar te helpen. Gelukkig reageert een buurvrouw snel en samen lukt het. De vingers zijn verrassend snel weer roze. Terwijl ik net denk: zonder duimen en wijsvingers kun je ook een leuk leven hebben…..Wat was het? Mijn dochter had een autootje van haar broertje gepakt, de autobandjes er vanaf gehaald en deze om vier vingers gedaan. En daarna in slaap gevallen. Wat ben ik blij dat de pijn ervoor zorgde dat ze wakker werd. Wel ben ik weer een jaartje ouder geworden!

En ga ik toch weer een opfriscursus volgen bij het Rode Kruis*. Heeft jou dat wel eens geholpen?

 

*Elk jaar worden gemiddeld 140.000 kinderen op de Spoedeisende Hulpafdeling behandeld na een ongeval thuis. De meeste kinderen zijn tussen de nul en vier jaar oud. De helft van de letsels wordt veroorzaakt door een val en daarbij ontstaan meest letsels aan het hoofd, hals of nek. Bron: rodekruis.nl

[ssba]