Tijgerouder of luie ouder (deel 1)

Ben jij een Tijgermoeder of -vader en probeer je het beste uit je kinderen te halen met vele uren oefenen en studeren en er bovenop zitten? Of leun je juist achterover en vind je dat luie ouders gelijk hebben?

Waarschijnlijk zit je ertussenin. Nederlandse ouders zijn meestal niet heel ambitieus voor hun kinderen en willen vooral dat ze gelukkig worden. En dat lukt, want onze kinderen horen tot de gelukkigste kinderen ter wereld.

Tijgerouder

Tijgerouder Amy Chua (auteur van het boek Strijdlied van een tijgermoeder) was een strikte moeder. Ze wilde dat haar dochters zo goed mogelijk presteerden. En niet iets deden waarvoor ze zich niet tot het uiterste hadden ingespannen. Toen haar destijds jonge dochters haar een zelf getekende verjaardagskaart overhandigden, gaf ze die terug. Met daarbij het commentaar dat ze zich er vanaf hadden gemaakt en dat ze terug moesten komen met iets veel beters.

Ze moesten vanaf een jaar of vier uren viool of piano studeren, mochten niet met andere kinderen spelen en slaapfeestjes waren uit den boze. Van hen werd verwacht dat ze op school alleen negens en tienen haalden. Ze moesten net zolang aan hun huiswerk zitten, totdat ze alles tot in de puntjes kenden.

Zijn het robots geworden die geprogrammeerd zijn om aan de behoeften van hun ouders te voldoen? Nee, integendeel. Het zijn bescheiden, beleefde en bedachtzame meisjes geworden. Die met liefde praten over de jeugd die ze hebben gehad. Gaan ze zelf hun kinderen ook zo opvoeden? Voor een deel wel zeggen ze. Maar ze laten hen wel de muziekinstrumenten zelf kiezen. Ook zullen zij meer doen aan het ontwikkelen van hun individualiteit.

Ze vinden dat ze op een liefdevolle manier zijn opgevoed, maar vooral de jongste, Lulu heeft wel gerebelleerd tegen haar moeder en kreeg uiteindelijk haar zin. Ze mocht stoppen met vioolspelen. Weliswaar na heel veel scènes met geschreeuw en gehuil.

Eigenschappen van drie succesvolle groepen

Amy en haar man hebben later een boek geschreven (The Triple Package. What really determines succes. Amy Chua. Jeb Rubenfeld) waarin ze verklaarden waarom bepaalde groepen in de VS meer succes hebben dan andere. En met succes werd bedoeld: op financieel en materieel gebied.

Er kwam uit dat de meest succesvolle groepen in Amerika (de Mormonen, Cubanen, Nigerianen, Iraniërs, Joden, Libanezen, Chinezen en Indiërs) drie dezelfde eigenschappen hebben.

1. Superioriteitscomplex (Wij zijn beter dan anderen… Wij zijn het uitverkoren volk… wij zijn op wiskundig gebied (of juist zakelijk) uitblinkers etc)
2. Velen waren uit hun land waar ze bij de rijken en ontwikkelden hoorden (Cubanen) onderop de maatschappelijke ladder in de VS gekomen.
3. Dus niet opgeven na nog zoveel tegenslag. Na de marshmallow test kon men meten dat kinderen die gewacht hadden met het eten van een marshmallow, beter scoorden op intelligentietests dan kinderen die niet konden wachten en hem meteen opaten.

Als je opgevoed bent met het idee dat jullie groep beter is dan de rest en je zit in een inferieure positie (1 en 2), dan ben je eerder geneigd om te zeggen: ‘Ik zal ze eens wat laten zien!’. Ben je ervan overtuigd dat je beter bent dan de rest, maar krijg je met veel tegenslag te maken (1 en 3), dan zal je toch langer volhouden tot het wel lukt.

Het gevaar van bovenop je kinderen zitten

Vind je het belangrijk dat je kind maatschappelijk erg succesvol wordt? Dan kan het zeker helpen als je bovenop je kinderen zit. Dat je ze op jonge leeftijd leert om veel te studeren, zich dingen te ontzeggen voor het latere doel. Dat je ze huiswerklessen geeft, naar de beste scholen laat gaan en niet tevreden bent met een zes of zeven, maar gaan voor die negen!

Het gevaar zit er wel in dat kinderen een gemankeerd leven krijgen als ze volwassen zijn en dat hun geest gebroken is. Dat ze zichzelf een ‘loser’ vinden en dat ze zich realiseren dat ze altijd gestreefd hebben naar dingen die ze eigenlijk nooit zelf wilden.

Zoek daarom zelf een weg waarbij je je kind meegeeft wat je belangrijk vindt en waar je achter staat. Zonder de individualiteit en de eigenheid van je kind uit het oog te verliezen. Over twee weken deel 2.

[ssba]