Herkenbare peuter vs. baby momenten

Peuters zijn bij tijd en wijlen ongetemde, losgeslagen projectielen. Helemaal wanneer je een peuter vergelijkt met een baby. Nu heb ik de luxe dat ik dagelijks mijn peuter kan vergelijken met een baby, want ik heb ze allebei. Rijkdom? Zeker weten! Maar het vergt ook opvoedkunde van de bovenste plank.

Een peuter wijkt voor niemand, zeker niet voor zijn kleine broer

Grote broer walst, suist en dendert af en toe door de kamer als een olifant in een porseleinkast. Ga het liefst maar zo ver mogelijk aan de kant, want de peuter wijkt voor niets of niemand. Ook niet voor babylief, die -zich van geen kwaad bewust- blijft zitten waar hij zit. Verkeerde keuze. En dat beseft babylief zich pas op het moment dat het al te laat is.

7 x peuter vs. baby momenten

De zeven momenten waarop baby toch beter had kunnen besluiten ver van zijn grote broer te blijven, die lees je hier.

#1 Hamertje tik

Ze waren een seconde geleden nog zo lief aan het spelen, dacht je. NOT! In plaats van dat het hamertje gebruikt wordt om op de vrolijk gekleurde staafjes te hameren, blijkt het hoofd van babylief zich daar veel beter voor te lenen.

#2 Tenen vs. vingers

Flinke baby die denk dat hij zomaar ongevraagd in de ‘comfortzone’ van peuterlief mag kruipen. “Niet op de vingers van je broertje gaan staan”, hoor ik mezelf roepen vanuit de keuken.

#3 Samen spelen

´Zo geen zin om met dat kleine grut te spelen´. Dat moet mijn peuter gedacht hebben, toen ik hem het speelkleed mét baby erop naar de andere kant van de kamer zag verslepen. “Hij gaat daar even spelen, mama.”

#4 Voeren

Wanneer peuter besluit dat ook hij zijn broertje wel kan voeren. “Hij lust het niet, mama.” vervolgt peuterlief wanneer baby begint te huilen. “De lepel kun je ook niet in zijn ogen duwen, schat.” 

#5 Nog een poging om samen te spelen

“Niet steeds alles van je broertje afpakken.” Met een berg speelgoed onder de armen geklemd zit peuterlief in de hoek van de kamer zijn speelgoed met zijn leven te bewaken. Babylief bekijkt beteuterd het afgekauwde duplo blokje dat hij nog als enige in zijn hand heeft.

#6 Knuffelen

Ach wat lief, denk je eerst nog. Totdat het hoofd van babylief wel erg rood aanloopt. Die knuffel ging toch wat harder dan je dacht.

#7 Nog een allerlaatste poging om samen te spelen

“Niet je kleine broertje duwen,” roep je gefrustreerd richting peuter terwijl je biggelende tranen van kleine babywangetjes afveegt. Het leek baby zo gezellig om naast grote broer op de bank te gaan zitten. Totdat hij nietsvermoedend met een ferme duw van diezelfde bank werd afgeduwd.

Een baby, welke peuter is daar nou blij mee?

Wanneer je denkt dat ik al het bovenstaande ongestraft laat, dan heb je het mis. De peuter-vs.-baby-escapades eindigen ook hier vaker wel dan niet met een opvoedkundige time out waar zelfs Jo Frost jaloers op zou worden. Maar of dat het gewenste effect met zich meebrengt? De tijd zal het leren. En als je het mij vraagt, is het ook allemaal best begrijpelijk. Zo’n baby die je de godganse dag achterna kruipt en ook nog het lef heeft met JOUW speelgoed te spelen. Welke peuter is daar nou wel blij mee?

Twee jongens, nooit saai

Het hebben van een grote broer vergt dus voor een baby een incasseringsvermogen van hoger niveau. Als enigst kind heb ik daar enorm veel ontzag voor. Maar het wachten is op de dag dat baby voldoende gegroeid is om zijn opgekropte wrok te botvieren op zijn grote broer. Dan worden de rollen omgedraaid en is het baby vs. peuter. Met een incasseringsvermogen als die van babylief, houd ik daar mijn hart nu al voor vast. Eén conclusie staat in elk geval vast: het hebben van twee jongens is nooit saai!

(c) Can Stock Photo / greggsphoto

[ssba]