Drie of toch nie?

Houden we het bij twee kids of gaan we toch voor een derde kind? Het is een vraag die mijn lief en ik onszelf regelmatig stellen.  En wellicht vragen jullie je het ook af.

Over een ding waren mijn vriend en ik het in ieder geval eens: als we nog een derde kindje wilden, dan zouden we snel aan de slag moeten. Als bijna veertiger rest mij niet veel tijd.

Wel of niet een derde kind?

Mijn gedachten over een derde kind fluctueerden in het afgelopen jaar nogal. De verhouding wel/niet bedroeg 40:60, waarbij wel/niet telkens van positie veranderde. Als ik een pasgeboren baby in mijn armen had, smolt ik weg en dacht meteen: “Nog eentje dan!”.

Op andere dagen herbeleefde ik mijn twee zwangerschappen (zes maanden lang drie keer per dag overgeven) met als pièce de resistance de bevalling. Ook was ik  de slapeloze nachten, het gehuil, spuitpoep en dergelijke nog niet vergeten. Dan was er ook nog zoiets als de mogelijkheid dat ik deze keer niet van een kerngezonde zoon of dochter zwanger zou zijn. Wat voor moeilijke keuzes zouden wij dan moeten gaan maken?

Werkschema

Ons drukke werkschema (twee zelfstandig ondernemers) en de beperkte ruimte in huis helpen ook niet mee. Na vier jaar met twee kids heb ik eindelijk het gevoel dat ons gezin functioneert. Zonder stress over het forenzen van werk naar school, kinderopvang en naar huis en vice versa. Uiteraard zijn dit  argumenten waar wij zelf iets aan kunnen doen, maar de vraag blijft of we dat wel willen.

> Lees ook: Betekent een derde kind er nu ééntje teveel?

Fases

In het afgelopen jaar ben ik telkens een beetje afscheid aan het nemen van het idee van drie. Zo begon ik met het doorspitten van de kleertjes die mijn jongste niet meer passen. De leukste dingen gaf ik aan een bevriende mama. De rest ging in treurige vuilniszakken naar de kringloop.

En toch.. er bleef een stemmetje in mijn hoofd dat als er een derde zou komen, ik gewoon alles nieuw zou kopen. Dat zou sowieso toch moeten als de derde een jongen was. En aangezien shoppen voor de kids mijn favoriete hobby is, zou ik daar met veel plezier tijd voor vrijmaken.

Blijven opruimen

In de tweede fase van ‘een opgeruimd huis is een opgeruimd leven’ verdwenen ook de dekentjes, lakentjes en slaapzakken uit de kast en in de zak van Max. Met twee dochters in een groot bed liggen deze toch te verstoffen.

De derde fase was mijns inziens het verwelkomen van een puppy in ons gezin. Iets kleins en schattigs om voor te zorgen, maar met minder impact dan een kind. Wellicht dat mijn medecursisten op de puppycursus hier iets anders over dachten

Puppy

De eerste maand met puppy Sammie vertoonde verdacht veel overeenkomsten met mijn twee eerdere kraamtijden. Het grote verschil was dat ik nu poep van de vloer aan het verwijderen was in plaats van mijn dochters billetjes.

Het nachtelijk piepen bleef- heel beschaafd- beperkt tot een week. Ik had er zo en zo weinig last van door mijn slim aangeschafte oordopjes.

Laatste fase

De laatste fase is nu echt aangebroken. De reiswieg, de wandelwagen en maxi-cosi zijn gefotografeerd en zullen een dezer dagen op Marktplaats verschijnen.  Dit zijn spullen die je niet zomaar even opnieuw aanschaft, je bent al snel het equivalent van een zonvakantie voor twee kwijt.

Het moment is dan toch echt aangekomen. Vaarwel idee van een derde kind. En ook: twee, je bent helemaal oké!

[ssba]