Ik ben verwend. En verwen mijn kind ook

De afwas. Tjongejongejongejonge, wat was dat bij ons thuis altijd een drama. Hoe dat kwam? Mijn zusje en ik waren verwend. Té verwend. Wij hoefden nooit wat te doen thuis, alles werd ons bijna letterlijk in hapklare brokken aangedragen. En als er dan ineens wel wat van je verwacht werd, bleek dát zelfs te veel. 

Ik stond dan met een lang gezicht enorm chagrijnig af te wassen en mijn kleine zusje zat te wachten op de wc tot de vaat gedaan was. Die tomeloze verwennerij; dat moest bij mijn eigen gezin toch wat anders opgepakt worden… Maar wat blijkt? Ik ben praktisch net zoals mijn ouders.

Ik verwen hem te veel

Wil je de kopjes niet in de vaatwasser zetten, Job? Och, dan doe ik dat toch! Wil je jouw vieze kleren laten slingeren in de slaapkamer? Oh, dan ruim ik ze toch op. Loop je met wagonladingen zand onder je sneakers de keuken binnen? Joh, ik pak de stofzuiger wel. Schooltas? Geef maar aan mij, ik haal je broodtrommel en drinkbeker er wel uit en ruim ‘em meteen op. U begrijpt: ik ben een slappe zak. Ik verwen hem te veel.

> Lees ook: 5 voordelen van je kind zelf laten opruimen

Bijna 8

Er is misschien wat voor te zeggen, dat doe je in die leeftijdscategorie van kinderen misschien ook wel. Maar nu is hij bijna 8. Nu kan hij ook afwassen. Of op z’n minst de afwas naar de vaatwasmachine brengen. Hoog tijd dus dat daar verandering in komt. Stop de verwennerij! Vandaag nog. Het kán namelijk wel. Bij mijn beste vriendje op de basisschool was het bijvoorbeeld vanzelfsprekend dat je je ouders hielp. Daar was nooit discussie. Daar begon je gewoon met de afwas. Ook ik, zonder morren. Dát gezin zou qua verwennerij mijn voorbeeld worden.

Hoezo verwend? Aan de slag!

“Job, wil jij de borden even in de vaatwasser zetten?” Ik heb mijn blik op hem gericht. Kijk wanneer dat chagrijnige lange gezicht verschijnt. Hij reageert lachend: “Ja hoor, papa! Dat doe ik!” Hij pakt de vieze borden van tafel af en begint enthousiast te stapelen. Tip: vraag je zoon/dochter of de vieze borden tijdens die, toch relatief korte, draagtocht ver van kleding verwijderd blijven. En dat het bestek redelijk stevig en solide in een rijtje ligt zodat het er niet af klettert (en er butsen en deuken in de houten vloer ontstaan). Goed, eehmmm… Die vuile vaat zal ik in het vervolg zelf wel weer wegbrengen.

Schoenen uit

Eens denken hoe dat qua modderproductie onder de schoenen ooit bij mijn basisschoolvriendje ging. Die lieten de smerige stappers gewoon in de bijkeuken staan. Aha! We hebben weliswaar geen bijkeuken, maar dit moet gaan lukken. “Job wil jij je schoenen misschien even buiten uitdoen?” Hij: “Tuurlijk!” Hij drukt de beide schoenen voordien nog even als twee belangwekkende trofeeën onder mijn neus. “Kijk pap! Ik heb op school in de zandbak gespeeld. Dat kun je wel zien, hè aan het zand dat er nog in mijn schoenen zit.” De rest zit echter nog aan zijn sokken en ligt daardoor inmiddels verspreid door de hele keuken. Hij gooit z’n volle schoenen netjes op de mat. Ik zucht en pak de stofzuiger.

> Lees ook: Ouders op één lijn in de opvoeding, nodig of gewenst?

Alternatieven

Zoek dus naar alternatieven waar hij wel bij kan helpen. Oh ja! Koken. Ik vind dat best leuk, maar ik kan af en toe natuurlijk best wat assistentie gebruiken. Tip: laat je zoon/dochter niet, ik herhaal NIET, met een Funkelnagelneu (en dus vlijmscherp) groentemesje snijden. Diverse piratenpleisters later, is de rust eindelijk wedergekeerd in huize Dekker en kan deze kok echt beginnen. Alleen. Ik verwen het slachtoffer intussen met een paar afleveringen Lego Ninjago zodat hij (en ik) de agressie en de boosheid kwijtraken.

Tafel dekken?
Okay. Neem dan de tafel dekken tijdens het koken. Dat moet wel goed komen toch? Tip: vraag even aan je zoon/dochter of hij de glazen water per stuk naar de keukentafel brengt. Dit ter voorkoming van een waterballet (over z’n kersverse rapport). Sorry juffen!

Pfff… Ik ben er klaar mee, ik ben kapót. Ik ontkom er niet aan: het verwennen gaat door. Mijn kind blijft verwend. Voorlopig, althans…

Grote vraag aan jullie: is jouw kind ook verwend of vind jij soms ook dat jij je kind teveel verwent? En waar blijkt dat dan uit?

[ssba]