Het grote dreumes eetfestijn

Eten en dreumesen, twee dingen die niet altijd even goed samengaan. Van geschreeuw tot ondeugende blikken en probeer dan maar eens niet te lachen. Ik heb een aantal persoonlijke ervaringen voor je op een rijtje gezet.

Het dreumes eetfestijn

– Ik wil mijn dreumes een hapje geven en wat doet ze: Kijkt me lachend aan en houd haar hoofdje scheef. Hoofdje recht, hapje? Hoofdje scheef. Dreumesen kunnen al een aardig gevoel voor humor ontwikkelen.

– Mmmm broodje! Zo lekker, maar korstjes, ho maar! Ze worden hier met de tong er zo weer uitgeduwd. Of triomfantelijk uit de mond gehaald, om vervolgens op de grond te laten vallen. Ze dubbelcheckt ook altijd even of het wel echt op de grond ligt.

– Over eten uit de mond halen gesproken, tja hoe zou het er toch uitzien als er op gekauwd is? En hoe voelt dat als je het vervolgens aan je stoel smeert (of in je haar).

– De afleidingsmanoeuvre. Ik ben vandaag even niet zo geïnteresseerd in dit overheerlijke hapje mama, ik trek even m’n sokken uit, ok?

– Dorst! Klaar! Nee die beker wil ik niet op m’n tafeltje hebben staan, ik smijt hem even op de grond “POF”!

– Ze kan soms zo heerlijk eten en zit dan onder van top tot teen. Maar een doekje over haar gezicht halen? “Hoe durf je mama, ik heb het er net zo mooi opgesmeerd!”

– Huilen, huilen, maar ze moet toch honger hebben? Toch blijft ze steeds de vork wegduwen en naar haar bordje wijzen. “Begrijp me dan, ik wil het gewoon zelluf doen!”

– Ik heb het al eerder genoemd, maar deze situatie kennen we denk ik allemaal. Door schade en schande wijs geworden, koop je een kliederschort en leg je een doek over de beentjes heen. Zeiltje onder de stoel, want tja je wilt ze ook de kans geven zelf te eten. Maar die vla kan ook prima in het haar gesmeerd hoor. Badmutsje op dan maar?

– Hėhė, eindelijk gelukt om haar schoon te vegen, doet het slabbetje af. Ik loop terug naar de keuken om nog even iets te pakken, kom terug en kom er achter dat mevrouw het tafeltje dat ik vergeten was schoon te maken al voor me heeft schoongemaakt. Daar krijg je vieze handen van, dus maar even die spinazie aan haar shirtje afgeveegd.

– Jammerend eten, steeds maar opgepakt willen worden. Dat gedram, ze krijgt nu de leeftijd dat ik daar niet aan toe blijf geven. Even streng zijn. Met veel moeite is het hapje opgegaan, ik til haar op, oh shit…. ze had een poepluier!

– Je dreumes leren van een bord te eten is ook een uitdaging. Zo’n bord kun je oppakken, omdraaien, op de grond gooien…

– Ze gaat op ontdekkingstocht in de woonkamer en komt tot haar grote genoegen erachter dat er nog stukje soepstengel van gisteren onder de bank ligt, mmm. Maar oh wee als je het uit haar mond haalt!

– Ze houd me als een havik in de gaten, elke stap richting keuken wordt opgemerkt. Ik voel me soms net 007 als ik iets lekkers voor mezelf wil pakken. Moet ik misschien ook niet stiekem doen…

Ken je onze infographic over eten met peuters al? Bekijk hem hier

[ssba]