Mannendingen

Zoals in mijn vorige artikel te lezen viel, heeft mijn kind geen papa in de dagelijkse opvoedingssituatie. Wel op afstand en dat is natuurlijk heel fijn, maar niet dagelijks om straks een potje mee te voetballen of ruig te stoeien.

Nu ben ik ervan overtuigd dat dit in de mate van zich geliefd voelen etc. niet uit hoeft te maken, want mijn zoon wordt omringd door liefde en ook zijn vader houdt van hem. Wel ben ik mij meer dan bewust van het feit dat mijn zoon een zoon is en dus een jongetje. Ik ben al mijn hele leven een meisje en ook in mijn directe omgeving stikt het van de meisjes en vrouwfiguren. Ik vraag mij dan ook wel eens af of dat een probleem kan worden. Ik kan mij zo voorstellen dat mijn zoon zich ook geregeld wil kunnen meten aan een manfiguur. Die keren dat hij zijn vader ziet, zijn daarvoor denk ik wel te schaars.

Vissen of shoppen
Gelukkig heb ik wel een paar mannelijke vrienden, waarvan ik hoop dat die geregeld iets “mannelijks” met mijn zoon willen ondernemen. Denk voetbal, denk vissen, denk barbecueën, denk weet ik veel! Dingen waar ik niet goed in ben in ieder geval. Niet omdat het te ruig is voor mijn vrouw-zijn, integendeel, maar ik heb er gewoon helemaal niks mee.

Misschien is vissen geen goed voorbeeld, het klinkt ook meer een beetje als iets uit een Amerikaanse film. Die vaders en zoons gaan altijd vissen, kamperen en kampvuren bouwen om te bonden. Er is daar dan ook genoeg uitnodigende natuur om dat soort trips te maken. Nederland is toch minder uitnodigend op dat gebied. Wat is in Nederland eigenlijk een typisch vader-zoon activiteit? Ik ben oprecht nieuwsgierig. Moeders en dochters gaan shoppen, naar een wellness of nuttigen een goeie high-tea. Om het maar even cliché te houden. Ik vrees dat ik mijn zoon daar op termijn geen groot plezier mee ga doen.

Vuurwerkverbod gewenst
En neem oud en nieuw, ook zoiets. Persoonlijk heb ik een bloedhekel aan vuurwerk. Ik vind het uiterst milieu-onvriendelijk en megagevaarlijk. Later sta ik dus ook zeer zeker niet met mijn zoon op straat de flessen recht te houden zodat de pijlen er mooi strak uit kunnen schieten. Sterretjes en siervuurwerk nog tot daar aan toe, maar zelfs dat. Ik ben op dat gebied echt een wimp. Maar ik heb van vriendjes en vrienden altijd wel begrepen dat zij dat vroeger als kind GEWELDIG vonden (en vaak nog vinden!) om met hun vader vuurwerk uit te zoeken en te kopen en dan niet kunnen wachten om dat te mogen afsteken.

De knallen vliegen me hier in de stad op dit moment al geregeld om de oren en ik moet er echt nog niet aan denken dat mijn eigen kind zijn lijf en leden op het spel zet voor die ongein. Hopelijk bestaat er tegen de tijd dat mijn zoon aan vuurwerk toe is een algeheel vuurwerkverbod. Zijn we daar maar alvast vanaf.

Maar goed, daar zie ik dus nog wel een puntje van aandacht voor mezelf. Zorgen dat mijn zoon ook wat manfiguren om zich heen heeft, of in ieder geval voldoende de ruimte krijgt in sport of anderszins om zijn mannelijkheid te kunnen ontplooien. Nu is het zo’n beetje 100% vrouwelijkheid dat hij met de paplepel krijgt ingegoten. Voor een deel zal hij daar later zeker zijn voordeel mee kunnen doen, maar er dient in ieder geval ook voldoende ruimte te zijn voor wat gezonde mannelijke ontplooiing als tegenhanger.

[ssba]