Op reis met je kind, hoe doe je dat in je eentje?

De winter is nu echt begonnen en dat heeft bij mij direct tot gevolg dat ik alweer hevig verlang naar de zomer. Het enige echte leuke van de winter (op Sinterklaas en Kerst na) vind ik dan ook het toeleven naar de zon en plannen maken voor een mooie reis.

Ik ben wel van een beetje reizen op z’n tijd. Gelukkig heb ik al best wat gezien van de wereld, maar er is nog zoveel meer aan moois buiten onze landsgrenzen dat ik heel graag nog wil bereizen. En hoe mooi is het om ook mijn kind daar deelgenoot van te maken?

Alle reislust ten spijt, ben ik het afgelopen jaar helemaal niet op reis geweest. In mijn uppie durfde ik het niet aan om mijn toen nog geen eenjarige in de backpack te stoppen en af te reizen naar Azië, Timboektoe of anderszins spannends. Iets minder spannends dan misschien? Nee, ik heb zelfs geen huisje op Texel gehuurd of een stacaravan in Bakkum. Cold turky noemen ze dit volgens mij.

Huisje, tent, hotel?
Dat ik het eerste jaar van mijn moederschap niet naar Verweggistan zou afreizen dat wist ik al langer, maar ik had er wel een persoonlijke missie van gemaakt om binnen Nederland samen met mijn zoon ergens op de hei te gaan zitten, of aan het strand eigenlijk meer. Ik wilde niet afhankelijk zijn van familie of vrienden om mee te liften met hun vakantieplannen. Ik wilde gewoon single mama als ik ben alleen met mijn kind de hort op.

>> LEES HIER: meer verhalen over alleenstaand ouderschap

Dus ging ik mij verdiepen in de huisjesverhuur (een tent of hotel vond ik sowieso geen optie) en schrok allereerst van de hoge prijzen, ondanks dat ik in het naseizoen zou gaan. Een huisje voor twee personen of eigenlijk anderhalf, dat kom je niet heel veel tegen. Een huisje is doorgaans voor minimaal 4 of 6 personen. Los van de prijzen kreeg ik daarbij ook spontaan de rillingen bij de gedachte dat ik alleen met mijn baby in een huisje voor minimaal vier tot zes personen ergens op een park zou gaan zitten. Is dat leuk? Jippie, net als sneeuwwitje iedere nacht in een ander bedje slapen en de babyfoon goed in de buurt houden anders hoor ik mijn kind niet daar drie hoog achter in hetzelfde huisje. En dan zit je daar als vrouw alleen met een baby. Zal je zien dat ze geen gordijnen hebben in de woonkamer en dat je daar ’s avonds in de gezellige tl(spaar)verlichting naar je zielige zelf in het raam zit te staren en wie weet wie er nog meer in het pikkeduister ongemerkt staat mee te gluren. Brrrr.. Conclusie: de globetrotter in mij heeft duidelijk mijn lijf verlaten. Er is bij de bevalling veel achter gebleven in het ziekenhuis kan ik nu constateren; mijn reislust, mijn conditie, mijn weerstand en vast nog wel wat andere zaken waar ik gaandeweg van opmerk dat het kwijt is.

Gedoe
Los van het bovenstaande vond ik het eigenlijk ook wel heel erg veel gehannes. Een dagje op pad met de kleine man naar familie vind ik al een behoorlijke onderneming. De halve huisraad aan speeltjes, campingbedje, slaapzak, extra kleertjes en wat niet meer zij moet namelijk mee. En wat dacht je van voldoende flesvoeding, luiers, potjes voeding etc. Die halve huisraad en nog veel meer moet dus naast de baby in de auto als we op vakantie gaan en moet ter plaatse weer uitgepakt en geïnstalleerd worden in de vakantievilla: in mijn EENTJE! Het zweet brak me uit bij de gedachte.

Kortom, wie zou ik hier precies blij mee maken? Mijn zoontje niet, die het werkelijk niets uitmaakt of hij thuis over de vloer kruipt of elders. En misschien eigenlijk toch nog wel liever thuis waar alles lekker vertrouwd is. Stel je dat ook nog eens voor; je kind voelt zich niet helemaal in z’n hum op het vakantiepark en zijn ontwikkeling maakt ook net nog even een zogeheten “sprongetje”. Oei! Dan zit je daar lekker een week met een kind uit z’n ritme. Lekker bijkomen hoor. Nee, mezelf (en mijn te plunderen spaarrekening) zou ik hier zeker geen plezier mee doen en een gestreste mama is naar alle waarschijnlijkheid ook een gestrest kind. Even nog niet doen dus. Mission failed.

Goed voornemen
Nu de winter en de daar voor mij bij gepaard gaande winterblues goed en wel begonnen zijn, is het mijn nieuwe voornemen om komende zomer wel lekker met kindlief op pad te gaan. Er wordt inmiddels met de pot meegegeten, en tegen die tijd is het kruipen verruild voor lopen en beleeft mijn zoon ook veel meer lol aan de omgeving waar hij rondhuppelt als toen hij nog een baby’tje was. Dat maakt het allemaal wel een stuk makkelijker. En als zoonlief lekker uit zijn dak kan gaan op een kindvriendelijk bungalowpark dan kan mama daar vast indirect ook wel van meegenieten, al moet ik daar stiekem nog even niet aan denken.. Misschien dan toch maar die backpack.

Tips en ideeën zijn welkom!

(c) Can Stock Photo

[ssba]