Hoe kun je je kind leren omgaan met de effecten van terrorisme?

De terroristische aanslagen op vrijdag 13 november in Parijs staan bij de meesten op ons netvlies gebrand. Net zoals de aanslagen op 11 september 2001 in de Verenigde Staten. Bij volwassenen en bij kinderen. Daar kun je best een tijdje last van hebben. Ook al doe je nog zo je best als ouder om je kind te beschermen voor het leed op en de verschrikkingen in de wereld, er is geen ontkomen aan.

Kinderen zijn niet gek en niet dom. Ze zitten op social media, kijken tv, horen op school of bij de sportclub het nodige en last but not least, ze merken echt wel als hun ouders of omgeving om hen heen geschokt, boos, verdrietig of angstig zijn. Wat kun je als ouders doen om je kind te leren omgaan met verschrikkingen zoals terrorisme?

#1 Wees eerlijk ook al zijn waarheid en feiten hard en schokkend. Elk mens en ook elk kind heeft recht op eerlijkheid. Waar het om gaat is op welke manier je eerlijk bent. Houd rekening met de leeftijd, het unieke karakter en gevoeligheid van je kind. Hoe jonger hoe minder details is de aanbeveling. Als ouder ken jij je kind het beste. Probeer op rustige wijze te onderzoeken of en hoe de gebeurtenissen bij jouw kind zijn binnengekomen. Luister, praat, vraag, knutsel, teken of speel samen.

#2 Geef erkenning aan je kind voor het durven praten, vragen, knutselen of tekenen hierover en voor de gevoelens (angst, boosheid, verdriet, zorgen, nieuwsgierigheid) die mogelijk bij het kind spelen. Geef aan dat iedereen geschrokken is of schrikt van zulke erge dingen en daar soms een tijdje over gaat nadenken of piekeren en daar last van kan hebben en dat dit rot is.

#3 Leg uit dat een terroristische aanslag een uitzondering is. Vertel dat terroristen denken en hopen, dat andere mensen bang maken, helpt om hun zin te krijgen. Maak duidelijk dat terroristen verreweg de minderheid op de wereld zijn en dat er veel meer mensen op de wereld zijn die niet zo doen. Vertel ook dat er gelukkig veel goede mensen op de wereld zijn en dat die allemaal snel geholpen hebben of proberen te helpen bij een aanslag. Zoals de politie, brandweer, ziekenhuizen, maar ook de buren of mensen in de buurt.

#4 Begrens je kind en de gevoelens door nieuwsbronnen en media te filteren (met oudere kinderen kun je dit samen doen). Vertel dat filmpjes en foto’s nare gevoelens en gedachten erger kunnen maken, dus dat het handiger is hier niet al te veel naar te kijken. Leg uit dat door vaak te kijken, de situatie niet verandert.

#5 Besluit je tijd/gesprek met je kind door aan te geven dat je kind met zorgen en angsten of vragen bij je terecht kan. Benadruk dat zorgelijke gedachten of gevoelens normaal zijn en dat die overgaan door je hierover te uiten. Laat weten dat leuke dingen doen of aan leuke dingen denken, helpt om je weer wat beter en fijn te gaan voelen.

Wat vertel jij je kind?

[ssba]