Samenwerken en leren van elkaar, zoals in Villa Single Mama

Uit nieuwsgierigheid heb ik in de week van de start van het nieuwe tv-seizoen afgestemd op de reallife-serie Villa Single Mama op npo 3. Acht moeders, die stuk voor stuk gewend zijn om alles altijd alleen en op hun eigen manier te doen, in één villa met al het kroost; het zou mij benieuwen!

afbeelding: EO’s Villa Single Mama

Inmiddels zijn er twee afleveringen de revue gepasseerd en zit ik er helemaal in, zoals dat kan gaan met reallife-series. Het stiekem verwachte feest van herkenning is wel uitgebleven gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen. Op 1 in goede harmonie gescheiden (zaken)vrouw na, zijn het veelal jonge moeders die reeds tijdens de zwangerschap in de steek zijn gelaten door toenmalige partners en waar dit patroon bij sommigen ook met de opvolgende partner(s) weer is herhaald.

Derhalve heb ik niet het idee dat het een heel divers samenraapsel van alleenstaande moeders is. Enigszins stigmatiserend en stereo-typebevestigend vind ik het wel.

Maar goed, dé single moeder bestaat natuurlijk niet. We zijn uiteindelijk allemaal anders en dat maakt het leven ook interessant.

Het concept: samenwerken en leren van elkaar

Het concept van dit programma is dat de moeders om de beurt twee dagen de leiding hebben in de villa. De regels van de leading lady gelden en daar heeft de rest, mama’s en kroost, zich aan te confirmeren. Binnen de leidersdagen proberen de desbetreffende moeders leerpunten over te brengen op de andere moeders en laten zij zien wat zij belangrijk vinden binnen de opvoeding, bijvoorbeeld gezond en verantwoord eten, vaste bedtijden, taakverdeling, corrigerend optreden etc. Elke moeder heeft zo weer haar eigen stokpaardje, zo blijkt.

Het concept vind ik goed bedacht en ook zelf sta ik in het dagelijks leven en bij het opvoeden van mijn kind open voor het leren van anderen, neem bijvoorbeeld mijn eigen moeder en mijn vriendinnen die het kinderpad al eerder op zijn gegaan dan ik. Uiteindelijk ben je zeker als je dagelijks alleen voor de opvoeding staat geneigd om met een bepaalde tunnelvisie te handelen. Omdat dat nou eenmaal goed werkt voor jou, of misschien ook helemaal niet maar omdat je gewoon even niet ziet hoe het anders zou moeten. Een tip van een ander kan soms wonderen doen. Ook het tegenovergestelde komt natuurlijk voor, je ziet hoe een andere moeder een bepaalde situatie aanpakt en denkt bij je zelf “zo zou ik het dus NOOIT doen”. Ook dat kan een leerpuntje zijn.

>> LEES OOK: Single moeders wat vinden we daar eigenlijk van?

Ook via de media leren we van elkaar. Er is gigantisch veel informatie te vinden op internet en ook via de social media worden allerhande tips and tricks uitgewisseld. Hieruit blijkt dat we allemaal wel eens worstelen met onzekerheden en vragen over de opvoeding van onze kinderen. Bedenk een topic en er bestaat wel een forum voor. Soms is het wellicht wat doorgeslagen en moeten we misschien weer wat meer ons eigen moedergevoel en gezond boerenverstand durven volgen. Onze moeders en oma’s hadden immers ook geen internetvraagbaak of reallife-series en wij zijn ook prima groot geworden. Maar durven vragen is nog altijd beter dan blijven worstelen, dus waar we van elkaar kunnen leren, laten we dat dan vooral (blijven) doen.

Eigen leerpuntjes

Wat heb ik zelf opgestoken van Villa Single Mama tot zover:

• dat je jezelf ook als blanke Nederlandse vrouw prima een Surinaams accent kunt aanleren, mocht je dat leuk vinden;
• dat je op de grond gevallen of gegooide spaghetti en andere etenswaren ook met de stofzuiger best goed te lijf kunt gaan. Dat dit voedsel na een week je stofzuiger weer uitwandelt, schijnt verder niet uit te maken. We leven in het nu!
• dat het ook als alleenstaand ouder kennelijk mogelijk is om vijf (ja vijf!) keer in de week naar de sportschool te gaan;
• En nu even serieus: dat je altijd iets van de ander kunt opsteken, ook al denk je aanvankelijk totaal van niet;
• dat ik groot respect heb voor alle single moeders -moi incluis- die elke dag weer alles alleen moeten doen en bovendien ook alles alleen beleven en ervaren. Niet s ’avonds op de bank of in bed even iets leuks van die dag kunnen delen met je partner. Kinderen ontwikkelen zich razendsnel en iedere dag leren ze wel iets nieuws wat je dan vol trots aanschouwt, alleen. Niemand om die trots op dat moment te kunnen delen. Theoretisch bezien zou je dan even iemand kunnen bellen om te vertellen hoe lief je zoontje voor het eerst naar die knuffel op de bank zwaaide bij het naar bed gaan, maar laten we wel wezen: dat doe je dus niet. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel kan het alleen opvoeden dan ook zwaar zijn;
• dat ik nog lang niet uitgeleerd en uitgekeken ben.

Dus op naar aflevering drie, waarin een nieuwe moeder de opvoedstijl bepaald. Ik zit er weer klaar voor.. alleen 😉

[ssba]