Je weet dat je een threenager in huis hebt als..

De terrible two fase, waarbij je tweejarig peuter op alles ‘nee-hee’ antwoord, ligt achter je. Jouw tweejarig schatje is drie geworden en hoera (!) daarmee terrible two af. Maar laat bij die nieuwe leeftijd nu ook een nieuwe fase horen. En was die eerdere fase niet enkel een opwarmertje voor deze nieuwe? Je bent nu in het gelukkige bezit van een Threenager. En dat is.. zucht.. lees zelf maar..

Je weet dat je een threenager in huis hebt als:

#1 Hij/zij onderhandelingsvaardigheden heeft waar de Secretaris Generaal van de VN jaloers op is
“Lieverd, we hadden afgesproken dat de iPad uit zou als het filmpje afgelopen was. Ja, het nieuwe filmpje is nu begonnen. Nee, we doen hem uit nu. Papa komt zo thuis en dan gaan we eten. Hè? Ja, dit is ook een leuk Russisch-Kindersurprise-uitpak-filmpje ja. Nou, wil jij hem uit doen of zal ik het doen? Nee, niet huilen. Dit hadden we afgesproken. Geef Mama de iPad eens. Niet weglopen. Kom terug, we ruimen hem nu op. Wat zeg je? Oké, nog eentje dan. Maar dat is ECHT de laatste.”
Tuurlijk.

#2 Je ruzie maakt met je Lief wie er nu naar de supermarkt mag
“Oh, we moeten nog eieren hebben.” “Ik ga wel.” “Nee joh, ik ben ze vergeten, ik ga al!”
Je hoeft geen strijd te voeren over welk karretje je neemt, kunt gerust de achterkant van de verpakking lezen zonder dat je kind hem peert of een supermarktscene schopt, krijgt geen karretje tegen je enkels en hoeft geen artikelen terug te leggen die je kind op eigen initiatief in het karretje gelegd heeft. Ge-not.

#3 Het einde van de middag puur overleven is
Tuurlijk, de ene dag is de andere niet. Maar we kennen allemaal de dagen die ik bedoel, dat je op de klok kijkt en denkt: Oh my god! HALF DRIE? That’s it, kom er maar in KRO Kindertijd. En dat ze dan TV mogen kijken totdat je klaar bent met eten koken. En dat het eten om 17.00 op tafel staat zodat ze 17.30 in bad kunnen. Eigenlijk kunnen ze nog niet zonder hun slaapje, maar als je ze dan op bed legt tussen de middag krijg je dat geheid ‘s avonds weer op je bord. Dat ze om 20.00 gezellig naar beneden komen, naast je op de bank kruipen en zeggen: “Gezellig Mama, samen op de bank.” En jij zachtjes huilend de chocolade wegmoffelt en zegt: “Maar we gaan zo op bedje hoor.” En je dan jezelf bedoelt.

>> LEES OOK: Hoe overleef ik mijn peuter?

#4 Ze ein-de-lijk zichzelf een beetje kunnen vermaken
Goed, de Duplo bak ligt ondersteboven (en de Lego moet dan op onverklaarbare wijze ook), er liggen 7 puzzels verspreid over de vloer en je schone handdoeken worden gebruikt als fort. Maar als je heel stilletjes gaat zitten (Instagrammen) en opkijkt zie je haar ineens in de grote stoel zitten met een Donald Duck. En daar zit ze ineens zo een half uur. En dat het dan verdacht stil is, maar je niet durft te gaan kijken omdat je bang bent dat je het moment verpest. En het dan toch doet.

#5 Ze nog veel leukerder zijn dan ze al waren
Nee, het is niet een makkelijke fase, maar lieve hemel wat zijn ze LEUK! We liepen gisteren over straat toen de skippybal van het buurjongetje weg waaide. Ze twijfelde niet en rende op de bal af, hield hem tegen en bracht hem terug naar de rechtmatige eigenaar. Terwijl ze terugliep zei ze: “Dat was slim en dapper hè Mama?”. Of dat je een discussie hebt met je Lief en ze bij je komen staan: “Jongens, doe eens lief voor elkaar.”
Maar ik smelt als ze haar armpje om me heen slaat en zegt “Wij zijn beste vrienden hè Mama?” “Reken maar schat!” “Mag ik een ijsje?”

[ssba]