Daar zijn ze weer! Luizen. En wat nu?

Voor een deel van Nederland is de vakantie weer voorbij en zijn de schooldeuren weer geopend. Kinderen gaan fris en fruitig op weg naar een nieuw schooljaar, sporten, hobby’s en natuurlijk afspreken met vriendjes en vriendinnetjes. Kortom, het luizenleventje is weer voorbij of toch niet?

Na een vakantie zie je vaak een (hoofd)luizenplaag op school. Dit heeft niet zo zeer met school te maken als wel met veel kinderkoppies bij elkaar. Eenmaal besmet is het een ‘luizen’werk om de luizen uit het haar te krijgen. Ondergetekende weet er alles van. Brrr… mijn vier kinderen waren een aantal keren besmet. Drie dochters met prachtig lang haar, maar ook zoonlief met een korte haren kwam er niet onder uit.

 

Herken luizen

De eerste keer dat ik in aanraking kwam met het fenomeen luizen, was ik moeder van twee peutermeisjes met lange haren. De oudste zat net op de peuterschool. Na het badderen ’s avonds vlocht ik altijd hun natte haren, zodat de meisjes schoon gewassen met frisse koppies naar bed konden gaan. Op een avond zag ik bij het invlechten van mijn oudste dochter een beestje. Naïef als ik was dacht ik aan een mier uit de zandbak. Ik plukte de ‘mier’ eruit en gooide hem weg. Ik ging door met vlechten en zag toen opeens wel heel veel ‘mieren’ op haar hoofd. In paniek riep ik mijn man, oma’s gebeld en ja hoor, onze dochter had luizen. Manlief naar de nachtapotheek, beide dochters voor de tv en lotion op hun haren. De lotion moest zes uur intrekken, dat werd een tv/videomarathon…In de tussentijd mieterde ik het beddengoed, handdoeken, jassen, kleding, speelgoed, knuffels, de hele mikmak in de wasmachine. Na een paar uur zagen we de luizen uit de haren kruipen. Met netenkam waren de hoofdjes na een tijd brandschoon. We waren opgelucht dat we dit achter de rug hadden, niet wetend dat dit nog maar het begin zou zijn van jaren luizenellende.

School, school, school

Twee kinderen verder checkte ik mijn vier kinderen bijna dagelijks op luizen. Best veel werk met drie dochters met lange haren. Bij een vermoeden werd de netenkam gepakt. Losse haren waren verboden buitenshuis, paardenstaarten mochten wel. Er volgden nog tweemaal een kleine besmetting die ik snel doorhad, totdat dochter nummer drie naar de peuterschool ging. Met jeuk in haar oog kwam ze thuis. Ik controleerde haar oog en zag een kleine bruinachtige verdikking op het bovenste ooglid aan de binnenzijde. Ik vertrouwde het niet en ging naar de huisarts. Ook hij vond het een raar ding en verwees door naar de oogarts. De oogarts onderzocht zorgvuldig en zei toen tot mijn grote schrik ‘’Joh Hadassa, het lijkt wel of ik beweging zie, volgens mij is het een beestje’’.

Hysterie

Met alle voorzichtigheid bij een redelijk hysterisch kind (en eerlijk gezegd ook wel mama) verwijderde ze het beestje; een luis. De oogarts had het nog nooit meegemaakt, ik ook niet. En inmiddels voor de vierde keer, nu met vier kinderen voor de tv met lotion, en ik intussen weer alles wassen. Weer kropen die engerds uit mijn dochter haar haren; bij dochter twee ook, de anderen gelukkig niet. Helaas kreeg dochter drie door het gepulk of de besmette luis een behoorlijke oogontsteking en was hier een aantal weken mee zoet. Dit keer besloot ik dat de meisjes ook niet meer met paardenstaart naar school mochten, het was voortaan knotjestijd.

Ook op vakantie luizen

Het luizentijdperk leek afgesloten voor mijn gezin met inmiddels luizencapes en luizenmoeders die elke maandag luizencheck deden. Tot op vakantie naar het buitenland. Ik kwam een geagiteerde moeder van school tegen; haar dochter (zat bij mijn zoon in de groep) had luizen en zij ook. Ik lachte meewarig en wenste haar sterkte. Toch wat ongerust bedacht ik die avond toch mijn kinderen hun hoofden extra goed na te kijken. En ja hoor, bij zoonlief kropen de luizen er lustig op los. In het hotel nieuw beddengoed, alles met de wasservice meegegeven en aldaar behandeld.

Kleine kinderen worden groot

Niemand zo blij als ik toen de kinderen op de middelbare school zaten; eindelijk verlost van die luizenellende. Niets was minder waar, ook hier bleken luizen vrolijk te huisvesten op hoofden en weer was het feest bij twee van mijn drie dochters. In diezelfde tijd gingen mijn dochters oppassen, ook op hun kleine neefjes waar flink geknuffeld werd. En weer was het raak! Gek werd ik ervan, vooral van dat wassen en uren haren checken. Na de middelbare school leek het luizentijdperk ten einde te zijn gekomen, eindelijk.

Kleinkinderen

Onlangs belde mijn oudste dochter mij met het verontrustende bericht dat ze dacht dat ze bij mijn kleindochter van drie een luis en wat neten had gezien. Ik als expert moest het controleren. Helaas, mijn ogen zien niet meer wat zij zagen, dus de twee andere dochters, liefhebbende tantes kwamen aangesneld. Ja hoor, onze blonde prinses had luizen. Oma als een speer naar de drogist, oudste dochter aan de was en tantes aan het werk. Ze zat vol. Gelukkig haar broertje niet, maar wel haar moeder en één tante. Opa en oma hebben tot de dag van vandaag jeuk op hun hoofd

Luizen .. wat nu?

Luizen (over)leven alleen maar op hoofden/haren in warmte en van mensenbloed. Ze springen of vliegen niet, maar kruipen van het ene hoofd naar het andere hoofd. Dat gebeurt vooral bij het spelen, samenwerken op school of bij elkaar logeren. Beddengoed, kleding, speelgoed, knuffels wassen blijkt achterhaald, net zoals luizencapes of luizenzakken. Behandelen bestaat vooral uit veel kammen en, als gewenst, antihoofdluismiddel. Wel verstandig om iedereen in de naaste omgeving direct te informeren (het is geen schande!) en lange haren van dochters (of zonen) bij elkaar te binden. Verder wekelijks de haren van je kind(eren) controleren. Heb jij gouden tips? Deel ze dan alsjeblieft…ik vrees dat ons luizenleventje nog niet voorbij is.

 

[ssba]