Ogenschijnlijk simpele keuzes van de alleenopvoeder

Mijn laatste en tevens eerste blog – Moeder zoekt hokje – ging over ‘mijn’ hokje. Om de introductie van mijzelf als nieuwkomer op deze site nog wat uit te breiden, volgt een beknopte uiteenzetting van hoe ik in dat betreffende hokje verzeild ben geraakt. Het lijkt simpel, ik heb er immers zelf en bewust voor gekozen. Zoals wel vaker, bedriegt de schijn ook hier.

Het leven barst van de keuzemomenten en keuzemogelijkheden. Het lijkt wel of er gaandeweg het leven steeds meer te kiezen valt.

Wist je op je zeventiende niet welke studie je moest kiezen? Tegenwoordig is het al lastig om een potje pindakaas uit te kiezen in het eindeloze schap van de supermarkt. Er is pindakaas met stukjes noot en zonder stukjes noot, er is biologische pindakaas of biologisch onverantwoorde pindakaas, er is glutenvrije pindakaas en pindakaas vol met gluten, er is tot op de bodem smeuïge pindakaas of kennelijk ergens tot halverwege het potje smeuïge pindakaas, er is excellente pindakaas of gewone basic pindakaas en de lijst is hiermee vast nog niet ten einde. Het wordt je tegenwoordig dus op zijn zachtst gezegd niet makkelijk gemaakt. Vroeger had je gewoon Calvé, punt.

Overbodig om te melden dat de keuze voor het (alleenstaand/zelfstandig) ouderschap niet vergelijkbaar is met het kopen van pindakaas, maar het geeft een illustratie van de moeilijkheid van onze hedendaagse keuzes, zelfs voor iets futiels als pindakaas.

In mijn jonge jaren dacht ik lekker simpel: je neemt kinderen of je neemt ze niet, een ogenschijnlijk makkelijke keus. Zo heb ik ook even een (heel klein) tijdje gedacht dat ik ze niet zou nemen.

Het ‘nemen’ van kinderen begint echter toch een geheel andere betekenis te krijgen rond je dertigste verjaardag. Helemaal na de nodige verhalen uit je omgeving van langdurige en soms mislukte IVF-trajecten en het vergaren van serieuze informatie over het invriezen van eicellen (om for whatever reason rond je 40^e toch nog een kindje te kunnen krijgen met je tien jaar jonger gebleven eitjes).

Je ‘neemt’ dus geen kinderen, je mag het geluk hebben een kind te kunnen krijgen. Dat is toch echt wel even wat anders.
Maar goed, wat weet je nou helemaal op je zeventiende? Ik wist dat ik mijn geld wilde verdienen in het toerisme en dat ik jong moeder zou zijn van het kind van mijn geliefde. De vlieger is voor beiden niet echt opgegaan. Ik ben jurist en op mijn 34^e een alleenopvoeder geworden, waarvan ik het laatste op mijn zeventiende overigens als bejaarde alleenopvoeder had beschouwd.

Alleenopvoeder worden opties

Voordat je een keus maakt, overweeg je eerst de opties. In dit geval:

• Bij mijn vriend blijven, in de hoop op een valreepbaby met wederzijdse instemming, nog net voor het expireren van mijn houdbaarheidsdatum;
• Stiekem mijn spiraal laten verwijderen en de boel genadeloos saboteren;
• Mijn eicellen laten invriezen voor mogelijk toekomstig babygeluk;
• Mijn kinderwens opgeven en voor de liefde kiezen;
• Niet bij mijn vriend blijven en mij als de wiedeweerga inschrijven op alle denkbare datingsites en met tegenzin op zoek gaan naar een andere partner maar bovenal een vader van mijn kind;
• Al het bovenstaande negeren en alleen moeder worden.

Het moge inmiddels duidelijk zijn dat ik voor de laatste optie heb gekozen.

Het moeilijkste aan het daadwerkelijk kiezen voor die laatste optie, is de ongekend grote onzekerheid die zich daarbij aandient. ‘Kan ik het wel? Alleen is toch wel erg zwaar. Wat doe ik een kind aan om alleen met een moeder op te groeien, ben ik niet egoïstisch? Wat als ik een heel moeilijk of extra hulpbehoevend kind krijg? Kan ik de stress en drukte inherent aan het hebben van een kind wel aan, alleen?’
En zo kan ik nog wel een heel blog vullen aan bijkomende onzekerheden en angsten. Desondanks heb ik de vele positieve kanten van het moederschap de doorslag laten geven en de keuze gemaakt. De keuze om mijn hart te volgen en op mezelf te vertrouwen. Het is de keuze voor een kind geweest, maar daarmee bovenal een keuze voor mezelf.

Op mijn zeventiende zou ik iets als voor jezelf kiezen als vrij simpel hebben beschouwd, maar van alle keuzes die het leven biedt, is die keuze gek genoeg misschien soms wel de moeilijkste.

[ssba]