Moeder zoekt hokje

Uiteindelijk en misschien ongemerkt plaatsen we iedereen in hokjes, zo ook moeders. Wat is eigenlijk mijn hokje?

Een stukje geschiedenis vooraf. Wie kent ze niet, de BOM-moeders uit de eind jaren zeventig en begin jaren tachtig van de vorige eeuw. Het beeld wat zich aandient is naar alle waarschijnlijkheid een enigszins fors aangezette vrouw met een tuinbroek en een stoere doch ietwat onverzorgde uitstraling.

Het imago van de BOM-moeder is dus een tikje oldskool en niet zo passend meer bij de huidige tijdgeest. Het zou overigens ook betekenen dat alle ongetrouwde stellen met een kind (en dat zijn er veel!) per definitie bestaan uit een BOM en een BOV (juist!) en dat was natuurlijk niet helemaal de gedachte achter deze afkorting. Nee, het gaat hier over een vrouw mèt kind en zònder partner, duidelijk. Daarom kennen we tegenwoordig de BAM-moeders. De Bewust Alleenstaande Moeders, niet perse meer ingegeven door feministische idealen, maar ook en misschien wel vooral door de wens moeder te willen zijn zonder daarvoor de (juiste of welwillende) partner te hebben gevonden om dit avontuur mee aan te gaan.

Als moeder ben ik nu naarstig op zoek naar een afkorting die bij mij past, een hokje dus, want voor ik het weet zit ik met regelmaat geheel tegen mijn zin in het hokje BOM of BAM. Ik voel me namelijk geen BOM en ook geen BAM. Dus wil ik graag mijn eigen afkorting en mijn eigen hokje. Ik voel mijzelf een BZM; een Bewust Zelfstandige Moeder, waarbij ik direct moet toegeven dat deze niet zo lekker bekt als haar voorgangers maar so be it. Een poging mij nader te verklaren volgt.

Bewust zelfstandige moeder

Vanuit een diepe wens heb ik heel bewust voor het moederschap gekozen, maar ik heb niet vanuit eenzelfde diepe wens bewust voor de burgerlijke staat alleenstaand gekozen (over hokjes gesproken). Als kind droomde ik dus niet weg op de gedachte van mijn baby op het witte paard waarbij de spreekwoordelijke prins in geen velden of wegen te bekennen was, integendeel. Helaas laten dromen en wensen zich geregeld inhalen door de werkelijkheid, waardoor ze soms wat bijgesteld moeten worden. Het wordt namelijk echt een ander verhaal als je de beruchte dertigersgrens al enige jaren gepasseerd bent, je dolgraag je oerwens om moeder te worden in vervulling wil laten gaan, je eierstokken en ovulatiecyclus zich met de dag meer gaan profileren en je liefje (nog of misschien wel helemaal) geen kinderen wil. De angst voor een kinderloos bestaan drong zich gaandeweg de jaren aan mij op en op enig moment heb ik dan ook bewust gekozen voor het zelfstandige moederschap. Maar of je je nu BOM, BAM of BZM voelt; feit blijft dat je binnen deze categorie van afkortingen als moeder alleen zorgdraagt voor de opvoeding van je kind.

En zo wil het dat ik nu ruim negen maanden de moeder ben van een prachtige zoon. Mijn kleine prins op het witte paard, met zijn bewust zelfstandige moeder. Ik ben trots op mijn zoon, mijzelf en mijn hokje!

[ssba]