Moederdingen die ik echt nóóit zou doen (en uiteindelijk toch deed)…

Kun je je het nog herinneren? De tijd voordat je moeder werd? De tijd dat je keek naar die ‘andere groep’ soortgenoten en dat je hoofdschuddend bij jezelf dacht: ‘als ik ooit moeder word, dan gaat me dat toch nooit gebeuren’! Dat je nog denkt al die moederdingen beter te weten. En dat je het voornemen had, nooit zo’n mutsige moeder te worden….

Oh boy, what was I wrong.

Het moederschap gaat met vallen en opstaan. Al doende leert men. Zo trap je natuurlijk in valkuilen. Sommige dingen gaan je goed af en andere kosten je grote moeite. En nu je zelf moeder bent, denk je misschien nog wel eens terug aan hoe je vroeger over bepaalde zaken dacht. Misschien zijn we dan toch wel meer veranderd dan we jaren geleden ooit hadden kunnen bedenken.

Ik heb een top 5 gemaakt van moederdingen die ik echt nooit zou gaan doen!

#1 Onderhandelen met mijn peuter en/of kleuter

Ik zou nooit…

Onderhandelen met mijn peuter en/of kleuter over de kleding die ik wil dat hij of zij moet aantrekken!

Ik zie haar nog zitten… hurkend op haar knieën. Smekend of Sophietje alsjeblieft dat leuke rode jasje even wilde passen. Maar Sophietje wilde helemaal geen rood jasje. Sophietje wilde een geel jasje. En nee, ze wilde ook niet heel even voor mama dat mooie jasje aanpassen. Dus gooide Sophietje het jasje door de kledingzaak en trok haar mama aan het kortste eind.

Kromme tenen kreeg ik als ik naar zo’n schouwspel keek. Wat een flauwekul zeg. Hup, trek je dochter die jas aan. Jij bent toch zeker de baas…
Tot ik zelf een dochter kreeg. Toen begreep ik het. Vanaf dat ze kon praten, ging zij de onderhandeling met mij aan. Nee hoor, al was ik de baas, mooi niet dat ik haar in een rood jasje kreeg als ik dat graag wilde. En dus onderhandel ik me suf. Mag zij de ene dag haar kleding uitzoeken en ik de dag erna. En heb ik op dit punt al heel vaak de strijd verloren van mijn eigenwijze peuter.

#2 Mijn kinderen naar het kinderdagverblijf brengen, terwijl ik zelf niet hoef te werken. 

Ik zou nooit……

Mijn kinderen naar het kinderdagverblijf brengen, terwijl ik zelf niet hoef te werken. Ook hierin kon ik mij totaal niet vinden. Ik vond het echt geen stijl om je kinderen weg te brengen naar de opvang als je zelf niet hoefde te werken.

Nu pas begrijp ik hoe heerlijk het is om eens een dagje niet te hoeven zorgen voor je kids. Dat je bijvoorbeeld even lekker een dagje gaat shoppen of uitgebreid lunchen met je partner. Ik moet zeggen dat we het niet heel vaak doen, maar zo nu en dan maken we er toch gretig gebruik van. Hoewel het dan voelt, alsof ik aan het spijbelen ben, geniet ik toch wel intens van deze zeldzame dagen.

Een vriendin van mij doet dit soms ook, maar durft dat niet tegen de opa’s en oma’s te vertellen. Dan gaat ze winkelen in een vreemde stad, zodat ze niemand tegen kan komen. Het eeuwige schuldgevoel…

#3 Mijn moeders woorden gebruiken in de opvoeding

Ik zou nooit……

Mijn moeders woorden gebruiken in de opvoeding. Nou daar komen ze hoor, herkenbaar?:

• Ik tel tot 3.
• Binnen of buiten spelen. Niet steeds in en uit rennen.
• Blijf eens van elkaar af.
• Ga maar ieder op een eigen bank zitten.
• Wacht maar tot papa thuis komt.

Hahaha, alles van vroeger komt weer terug.

#4 Op vakantie gaan naar de camping voor de kinderen

Ik zou nooit….

Op vakantie gaan naar de camping (want dat vinden de kinderen zo leuk). Slik, misschien is dit nog wel de allerergste. Je moet weten dat ik op vakantie erg hou van luxe en lekker eten. Zon, een mooie omgeving. Als ik een jaar lang hard gewerkt heb, laat ik me graag 2 weken per jaar in een mooi resort lekker in de watten leggen. Hoe meer sterren hoe beter.

Deze zomer geen sterren. We gaan voor het eerst naar de camping, want ja, dat lijkt ons zo leuk voor de kids. We blijven in Nederland dus laten we hopen op wat zon. Hoe deze ervaring afloopt, lees je na de zomer. Ik zal er vast een blog aan kunnen wijden. Het wordt óf fantastisch óf eens en nooit weer… Ik ben benieuwd. Naar de camping. Ik kan het zelf nog niet geloven.

#5 Mezelf uit het oog verliezen

Ik zou nooit…..

Mezelf uit het oog verliezen.

Vreselijk vond ik dat altijd. Moeders die helemaal volledig opgaan in hun gezin en zichzelf daarbij totaal verliezen. Alles voor de kids. Dan hun partner en aan het eigen geluk wordt niet meer gedacht.

Ik waak er wel voor dat er ondanks alle hectiek die een jong gezin met zich mee brengt, er toch ook nog genoeg ME-TIME is! Eens een avondje helemaal niks doen of lekker weg met vriendinnen. Uit eten met mijn man, heerlijk! Zo nu en dan heb ik dacht echt nodig.

En als ik dan bovenstaande punten nog eens na lees, moet ik toch concluderen dat ik de oude Rachèl gaande weg toch wel een beetje kwijt geraakt ben. Ze is wat ouder geworden, wat wijzer, heeft meer kennis over het moederschap. En weet je, ze bevalt me wel. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu, dus van mij mag deze Rachèl lekker blijven!

Dan maar een ‘mutsige’ mama, maar wel een heel gelukkige!

Rachèl Finkenflügel Rachèl is getrouwd en mama van een peuter en een kleuter. Ze is werkzaam als doktersassistente op de polikliniek gynaecologie en verloskunde en heeft een eigen bedrijf Prachtige Buiken waar ze gipsafdrukken maakt van de zwangere buik die ze met mozaïek bewerk tot een uniek kunstwerk. Genoeg inspiratie om over te schrijven. Lees je mee?

[ssba]