Moeder zijn? Het wordt gemakkelijker met elk kind dat erbij komt

Acht jaar geleden kreeg ik mijn tweeling. Op de baby van mijn nichtje na, had ik er nog nooit eentje vast gehouden of er voor gezorgd. Laat staan voor twee! Ik werd er onzeker van en besloot dat het wijsheid was om me volledig in de belevingswereld van baby’s en kinderen in te lezen. Giphart en Grunberg maakten plaats voor Beatrijs Smulders en de Oei, Ik Groei. Vooral Beatrijs was een wijze vrouw. Vond ik. Rust, reinheid en regelmaat was haar devies. Daar zou ik me strikt aan houden!

Er ging een wereld van voedingen, slaapjes en luiers voor me open toen Steijn en Hugo er eenmaal waren. Gek werd ik! Ze sliepen al snel als roosjes, dus de rust was getackeld. Reinheid was ook geen probleem. Maar die regelmaat! Drie uur moest er tussen elke voeding zitten en daar hield ik me panisch aan vast. Hadden ze om twee uur een voeding gehad? Dan kregen ze de volgende om vijf uur en geen minuut eerder! Ik had wel bedacht dat baby’s geen klok konden kijken, maar ik raakte in paniek als ze tien minuten eerder aangaven honger te hebben.
Ik had ergens gelezen (weet niet meer waar) dat baby’s in hun eigen bed horen te slapen. Nu was ik gezegend met twee hele goede slapers, maar ik kwam de deur bijna niet uit! Slapen in de wandelwagen? Ik ben regelmatig in draf naar huis gelopen om mijn bijna slapende jongetje in bed te leggen, want daar moest hij slapen. Niet in de wandelwagen! Waarom? Dat vroeg ik me ook af. Het leek me eigenlijk wel prettig voor een baby om al hobbelend in de buitenlucht in slaap te raken.
Na een half jaar werd het tijd voor de eerste hapjes. De Albert Heijn had de Opperdepop in de aanbieding. Zo’n handig kookboek voor kleintjes moest ik hebben! Dit was het boek om fantastische alleseters te kweken (en daar ben ik van terug gekomen).

Opvoeden zonder boeken

Anderhalf jaar na de geboorte van Steijn en Hugo, kregen we Mees. Had hij honger? Dan kreeg hij zijn voeding zonder dat ik op de klok keek of het al tijd was. Slapen? Ik zou de deur niet uit kunnen als hij niet in de wandelwagen zou slapen, dus hij deed daar regelmatig zijn dutje in. Zijn eerste hapjes? Ik haalde wel een wortel uit de peen-en-uien en gaf het aan hem. Beatrijs, Oei, Ik Groei en Opperdepop heb ik niet eens opengeslagen in die periode. Ik kon veel meer vertrouwen op mezelf en was stukken relaxter met baby Mees dan dat ik was met mijn babytweeling.
Na drie jongens kregen we nog een klein meisje: Kate. Nog een baby! Dit kon ik! Voedingstijden? Ik lette er niet op. Honger is honger, dus voeden. Slapen deed ze voornamelijk in de wandelwagen. Het was zo’n gedoe om haar uit bed te plukken, wanneer de jongens van school gehaald moesten worden. ’s Nachts sliep ze standaard bij ons. Wel zo prettig met voedingen! De eerste hapjes? De jongens begonnen met groenten (want: goed voor de smaakontwikkeling), maar Kate met banaan. Ze trok hem uit mijn handen toen ik er eentje voor Mees pelde en ik heb haar maar gelaten. Ik weet niet eens meer precies hoe oud ze was. Vijf maanden? Zes maanden? Zoiets.
Echt, je wordt gemakkelijker met elk kind dat erbij komt. Het enige nadeel is dat je ook gemakkelijker wordt met foto’s maken. Steijn en Hugo hebben van hun eerste jaar alleen al vijf fotoboeken vol per persoon. Meesje komt op twee boeken voor zijn eerste jaar en Kate? Haar eerste fotoboek was net voor haar derde verjaardag af.

[ssba]