Hoe krijg je je man zo gek dat hij gaat opruimen?

Een tijd geleden schreef ik over de opruimvaardigheden van mijn kinderen. Ik hou van opgeruimd. Een opgeruimd huis is immers een opgeruimd hoofd!

Maar goed, een jaar geleden zijn we verhuisd en we hadden nog wat spullen in de opslag liggen in verband met een souterrain dat nog afgemaakt moest worden. In mijn beleving waren het een paar stoelen en een bergje dozen, maar dat was het dan ook. Het souterrain was (eindelijk) af en het was tijd om de opgeslagen spullen naar huis te halen. Heel mijn kelder werd volgeplempt met dozen, banken, oude stoelen (waarvan ik dacht dat ik ze al weg had gedaan), een eettafel (hadden we die nog?), kinderstoelen (in geen jaren op gezeten!), babyspeelgoed (ik heb geen baby meer) en nog meer dingen waarvan ik het bestaan vergeten was. Of verdrongen had, dat kan ook.

Het zouden toch maar een paar stoelen en dozen zijn? Dit was wel meer dan dat! Wat moest ik hier nou weer mee? Opruimen! Helaas was dat me pijnlijk duidelijk. Ik grabbelde wat moed bij elkaar en trok een doos open. Hee! De wijnglazen en ander servies! Ik dacht dat ik dit al had weggegooid, maar blijkbaar heb ik een doos nooit uitgepakt toen ik de vorige keer verhuisde! Nou ja, kan gebeuren. Behoorlijk in mijn nopjes sjouwde ik de doos naar boven, pakte hem uit en nam even wat tijd voor mezelf.

Ik kreeg er zin in en was echt van plan om verder te gaan met uitpakken, tot ik in het souterrain kwam. Het stond er wel heel vol en er waren wel heel veel spullen. Te veel. Ik probeerde wat overzicht te krijgen, maar dat lukte niet. Wat een zooi! Wat een troep! Hoe kom ik toch aan al die dingen? (of hoe kom ik er vanaf?)

Tijd voor een plan. Hoe ga ik dit aanpakken?
Optie 1: Alles zo snel mogelijk wegmoffelen. Ik wist niet meer dat ik al die puzzels, spelletjes en troep had, dus ik heb het ook niet gemist. Ik zou het gewoon weg kunnen gooien en dan een tijdschrift kunnen gaan lezen. Dit zou de aanpak van Steijn zijn. Zit wat in, ware het niet dat het zonde is om alles ongezien in de prullenbak te mikken. Misschien zit er nog wel wat waardevols tussen!

Optie 2: Alles uitstallen en dan snel naar de wc gaan om op mijn gemak een tijdschrift te lezen. Als mijn man aan me vraagt wat ik aan het doen ben, dan zeg ik dat ik me niet zo lekker voel. Hugo zou dit doen, maar ik denk niet dat ik hiermee weg kan komen. Ik zit dan nog steeds met die overbodige zooi! Dit is dus geen optie.

Optie 3: Zodra mijn man thuis is, doe ik alsof ik hard bezig ben en loop doelloos rond. Het moment dat hij zegt dat ik niets doe, gil  ik dat hij er niets van begrijpt en stampvoet naar boven. Ik ga in bed internetten op de iPad. Zo zou Mees het aanpakken en ik zie hier zeker wat in, ware het niet dat het me waarschijnlijk een fikse ruzie met mijn ega zou opleveren. Dat is het me allemaal niet waard, dus ook door deze optie zet ik een streep.

Optie 4: Ik kijk mijn man op mijn snoezigst aan, glimlach lief en vraag of hij alsjeblieft de troep voor me wil opruimen. Ik ben het overzicht kwijt en trek het allemaal niet meer. Op het moment dat de chaos hem ook te veel wordt, krijs ik dat ik het écht niet ga doen en dat ook hij hier woont. Dit is de aanpak van mijn dochter Kate. Er zit wel wat in, als je het gekrijs weglaat.

Afgelopen weekend deed ik echt mijn best om orde in de chaos te brengen, maar ik had geen zin in die meuk. Ik dacht na over hoe ik dit ging aanpakken, keek mijn man op mijn liefst aan en vertelde hem dat ik wat mannelijke ratio nodig heb om ons huis netjes te maken. Hij glimlachte, pakte een doos en zei dat hij geen zin had in smoesjes. Hij ging het opruimen, als ik die avond maar wilde gaan koken.

[ssba]