Totale rust is een utopie. Zomervakantie deel 2 #autisme 99

Na een voorspoedige eerste week van de zomervakantie hoopte ik dat de tweede week ook redelijk rustig zou verlopen. Dit is gelukkig het geval. Daniël roept nog steeds dat hij gek is. Daar trek ik me weinig meer van aan, dus voor mij is dat geen probleem. Anderen vinden het nog wel vervelend om te horen, helaas.

Verder hebben de kinderen een keertje gezamenlijk op vrolijke toon “heunt stikke heunt” gezongen. De nieuwste hit is de ijselijke, kreet die op ongedefinieerde momenten de woonkamer in geslingerd wordt. Dit werkt me wel op de zenuwen, omdat ik er steeds van schrik. Dus qua geluidsniveau is er niet veel verbeterd, helaas.

Totale rust is een utopie

Bovenstaande geluiden geven wel aan dat Daniël niet helemaal rustig is. Maar zoals ik eerder beschreef, totale rust is een utopie. Ik vind dit (met uitzondering van de hoge kreten) een zeer prettige situatie. Ook spelen de kinderen wonderwel goed samen. Uiteraard knalt het soms (hard), maar dat hoort erbij als je de hele dag samen bent.

Maandag en dinsdag hebben de kinderen robotles gehad. Dus mijn man en ik hadden twee ochtendjes heerlijk rust. Stilte voor de storm. We zijn ook een (mid)dagje naar de plaatselijke speelhel/krijspaleis geweest. Het was namelijk mooi weer, dus dan zit je binnen. De rest van de week was gewoon rustig. We hebben geen zin om iedere dag een uitje te plannen. Er is genoeg speelgoed in huis en in tijden van nood hebben we altijd nog Netflix.

Nu hebben de kinderen het plan opgevat om in een zelfgemaakte hut te bivakkeren. De eettafelstoelen en dekens werden getransformeerd tot een ware tent annex hut. Ze wilden ook beneden in de woonkamer gaan slapen. Dat leek ons dan weer een minder goed idee. Dus de oude stoelen werden afgestoft en naar Linda’s kamer versleept. Hier werd de tent met grote nauwkeurigheid opnieuw opgebouwd. Het had nogal wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk hebben de kinderen heerlijk geslapen. Ik ben benieuwd hoe vaak ze in de hut willen slapen deze vakantie. We gaan het zien.

Samenvattend, afgezien van de regelmatige krijsen en kreten, ben ik heel tevreden over hoe relaxed Daniël deze vakantie tegemoet treedt. Hij is minder snel geagiteerd, en als hij over de rooie gaat, is hij snel te kalmeren. Duimen jullie mee dat Daniël de rest van de vakantie ook zo ontspannen blijft?

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / focalpoint

[ssba]