Twee jaar autisme blogs op MoodKids! #autisme 97

Inmiddels schrijf ik al meer dan twee jaar blogs voor MoodKids! De eerste blog was in juni 2015. Dan is de tijd toch snel gegaan. De laatste tijd kwam er helaas niet wekelijks een blog van mijn kant. Mijn doel is de komende tijd weer wekelijks aan te leveren. Ik ben erg blij met die medium, waarbij ik zowel de mooie als de minder mooie ontwikkelingen en fases kan delen. Ik ben ook altijd erg blij met de reacties en likes op Facebook. Dank daarvoor!

Het is wellicht leuk om even terug te blikken op het afgelopen jaar. Ik schreef vorig jaar zomer dat Daniël het liefst onder zijn dekentje ligt. Dit is niet veranderd. Pokémon GO  is inmiddels wel uit de gratie. Hij heeft zelfs een mapje op zijn telefoon gemaakt ‘dingen die ik niet gebruik’. Ik ben wel heel blij dat hij zijn eigen telefoon heeft, want dan kan hij rustig boodschappen doen en even bellen als hij ergens over twijfelt. Boodschappen doen is trouwens een nieuwe hobby geworden. Helemaal top! Zeker nu hij braaf het bonnetje meeneemt en ik dus kan controleren of meneer niet stiekem snoep koopt. ?

Mijlpalen in twee jaar autisme blogs

Een andere mijlpaal vorig jaar was het huwelijk van mijn zus. Met haar hele mooie, splinternieuwe jurk. De kleding die hij toen aanhad, is inmiddels te klein. Hij wordt zó lang! En hij is al bijna 10. Ik vind het maar moeilijk wennen dat hij zijn ‘jongste jeugd’ al achter zich heeft gelaten en nu in zijn ‘gewone’ kindertijd zit. Na de zomervakantie gaat hij naar de bovenbouw. Het gaat allemaal zo snel. En dan voel ik me oud als ik dat zeg, maar dat is meer mijn probleem.

We hebben inmiddels officieel bericht dat hij inderdaad naar het hoogste niveau van de bovenbouw gaat. Dit is een combinatieklas groep 7 en 8, dus de lessen/weektaken worden beter toegespitst op zijn niveau. Dat gaat misschien nog wel moeilijk voor hem worden. Ik heb liever dat hij op de basisschool goed wordt uitgedaagd, dan dat hij pas op de middelbare school echt aan het werk moet. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan.

 

Kakafonie van geluid

Een rode draad van het afgelopen jaar (jaren) was de kakafonie van geluid die Daniël produceert. Waar hij een tijdje “heunt stikkie heunt, oenstra” kreunde en steunde, is het nu “uggy / jev-jev / ik ben gek / ik heb stek”. Ik weet niet of dit nu een verbetering is. Deze onzinwoorden zijn natuurlijk naast het overige gekreun en gegil en op zijn hoofd slaan. Nu heeft hij al een paar weken zomervakantiestress, dus daar gooi ik het nu maar even op. Ik hoop dat het rustiger wordt als de zomervakantie echt begonnen is. In de tussentijd hebben we “het Daniëljournaal, met Daniël Hooghuis!”. Waar hij eerst zelf vertelde wat hem dwarszit, mag ik nu weer gaan raden wat er speelt. Meestal weet ik ze allemaal wel te benoemen, dus dat is fijn. Al was het prettiger toen hij het zelf gewoon zei. Ach, komt wel weer.

En dan moeten we natuurlijk ook even stilstaan bij het debacle “BSO”…  De leiding had ruim een maand van tevoren aan de kinderen verteld dat ze op een onduidelijk moment zouden verhuizen. Dit gaf Daniël enorm veel stress. Dit is nu helemaal klaar, gelukkig. Ze hebben ook nieuw speelgoed, waaronder een knikkerbaan. Daniël is hier helemaal verzot op, dus als ik hem ophaal, hebben we eerst bijna 10 minuten nodig om samen de knikkerbaan af te breken. Hij heeft het er in ieder geval enorm naar zijn zin, gelukkig.

Al met al is het dus best een bewogen jaar geweest. Ik ben erg benieuwd naar nieuwe ontwikkelingen. Gaat hij ooit stoppen met de overdaad aan geluid? Kan hij nieuwe vriendjes maken? (zijn huidige vriendjes gaan naar andere klassen) Zal de puberteit al een beetje beginnen? We gaan het meemaken. Ik heb er zin in.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]