Fidget cube om stress mee te uiten! #autisme 87

De positieve lijn zet zich voort. Daniël lijkt steeds meer te kalmeren. Of misschien heb ik er na een jaar gekrijs minder last van, dat kan ook. Naar mijn gevoel is het wel beduidend minder. Tijdens een verjaardagsfeestje benoemde iemand zelfs weer dat Daniël zo heerlijk rustig aan het spelen was.

Dat betekent dat Daniël weer rustig genoeg is om zich in het openbaar te handhaven. Dit was trouwens een dreumesverjaardagsfeestje. Daniël verkondigde bij hoog en laag dat het stom zou zijn en dat hij zich alleen maar zou vervelen. Wel, drie keer raden wie er uiteindelijk niet mee naar huis wilde, omdat hij zo lekker aan het spelen was? Juist.

Enerzijds ligt het in mijn aard op tot in het oneindige te onderzoeken en analyseren waardoor deze relatieve rust is gekomen. Anderzijds is het misschien zonde van mijn energie en kan ik die beter gebruiken om te genieten van de huidige gezinssituatie. Het lijkt een onhaalbare kaart om te hopen dat Daniël binnen afzienbare tijd stopt met kreunen en piepen, maar bij iedere significante afname van geluid vier ik een inwendig feestje. (Met echte chocola ? )

Fidget cube

Mijn zus heeft een Fidget Cube voor zichzelf besteld. De Fidget Cube is een gadget met zes tactiele oppervlakken waarmee gebruikers kunnen klikken, rollen, flippen, wrijven, draaien en glijden. De Stressbal van de toekomst wordt het genoemd! Mijn zus vroeg zich af of Daniël er baat bij zou hebben. Immers, dat geluid is een uiting van stress. Als hij zijn onrust kan botvieren op zo’n fidget cube, is dat wellicht fijn voor iedereen. Dus ik gaf hem een fidget cube om uit te proberen.

“Waarvoor is dit ding?”, vroeg Daniël met een grote grijns. Gewoon, om mee te frummelen. “Waarom zit er een schakelaar als er geen licht aan zit?” Daniël onderzoekt het kubusje van alle kanten, met stijgende verbazing. “Wat is dit voor nutteloos ding? Hoe kan een ding zo nutteloos zijn?” waarna hij al giechelend verder ging friemelen en draaien aan het kubusje. Hij had er werkelijk de grootste lol mee. Kennelijk heeft hij in zijn hoofd dat alle apparaten/dingen een bepaald nut moeten hebben.

En toen kwam Linda. Zij wilde er ook één. Dat was het einde van de rust. Dus ik heb er maar meteen vier besteld. Scheelt een boel onrust en gezeur straks.

> Hier kun je de Fidget Cube bestellen.

Andere wereldschok

Dan was er nog een tweede wereldschok. Daniël wilde fietsen! Mijn kleine vampier die zomaar spontaan naar buiten wil! Ik wist niet wat me overkwam. Gelukkig hadden we geen lekke banden en hebben we een uurtje gefietst. Daniël heeft het richtingsgevoel van zijn vader geërfd, dus hij kan een leuke route uitstippelen zonder een specifiek doel. Dus ik tufte braaf achter mijn zoon aan. Dit was nog best ingewikkeld, want hij gaf niet altijd bijtijds aan dat hij een bocht wilde nemen. Maar we zijn heelhuids en zonder kleerscheuren thuis gekomen.

Dus ja, na een aantal minder vrolijke blogs lijkt het tij nu eventjes gekeerd te zijn. We zullen zien hoe lang het duurt. In de tussentijd hoop ik nog veel positieve, gezellige, blogs te kunnen schrijven.

Daniëlle schrijft al meer dan een jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]