Op een overzichtelijk en gestructureerd nieuw jaar! #autisme 77

De afgelopen twee jaar (2015 en 2016) heeft Daniël het vuurwerk gemist. We konden hem met geen mogelijkheid (koude washandjes daargelaten) wakker krijgen. Dit liet hij zich geen derde keer gebeuren, dus heeft hij een middagslaapje gedaan.

Om vervolgens om 23:35 uur bijna op de bank in slaap te kukelen, maar hij heeft het gered. Met grote ogen keek hij naar het vuurwerk. “Hoe heb ik dit kunnen missen?”, vergaapte hij zich. Oftewel, hoe was het mogelijk dat hij hier twee jaar achter elkaar doorheen was geslapen.

Oudjaarsavond

Oudjaarsavond was erg gezellig. We waren bij mijn schoonouders, lekker rustig. ’s Middags heb ik geslapen. Daniël heeft ook wat geslapen en Linda heeft lopen zeuren dat ze niet wilde slapen. Dus na 1,5 miljoen keer aandringen en 2 miljard beloftes om haar wakker te maken, ging Linda onder protest naar bed. Toen ik beneden kwam, zat Daniël met mijn schoonouders en mijn man met veel plezier een gezelschapsspel te spelen. Dit spel had hij voor Sinterklaas gekregen en hij vindt het helemaal geweldig. Een gezelschapsspel over treinen, dat is per definitie helemaal leuk. Ik heb me vermaakt met een boek (geen gezelschapsspellen voor mij…) en nadat oma had gewonnen met Ticket to Ride hebben we de oudejaarsconference gekeken. Daniël keek mee en snapte uiteraard bijzonder weinig van de grappen, maar hij lag lekker bij oma, dus het was allang best.

Om half 12 heb ik Linda uit bed geplukt. Terwijl zij rustig wakker werd, kwam het vuurwerk op gang. Vanachter de veiligheid van het raam hebben de kinderen uitgebreid naar het vuurwerk gekeken. Ik weet niet of ze er echt van genoten hebben. Het maakte veel kabaal en ze vroegen zich af hoe dat vuurwerk precies werkt. Ze waren wel blij dat ze het gezien hadden.

Onrustig begin nieuw jaar

Daniël was op nieuwjaarsdag erg onrustig. Hij had zich ’s nachts ergens aan bezeerd. Hij had zijn teen gestoten of zo. Dat is op zich al het einde van de wereld, maar nu nog een beetje extra. “Waarom moet 2017 nou zo beginnen!?!?” Verdriet alom. Misschien was hij nog wel overprikkeld van de eerste vakantieweek. Hij was namelijk een paar dagen op kamp met de jeugdvereniging. Linda was ook mee, dus mijn man en ik zijn naar de film geweest (Collateral Beauty is een echte aanrader) en een avondje chic uit eten. Tsja, we hoefden toch geen oppas te regelen. 😉

Waar we de afgelopen keren uitgebreide gebruiksaanwijzingen hebben geschreven, overleggen met de leiding hebben gehad, schema’s hebben gemaakt, voldeed deze keer een kleine opmerking bij het aanmeldingsformulier. De leiding mailde ons (op ons verzoek) het algemene draaiboek. Dit hebben we een keer met Daniël besproken, en dat was dat.En het ging goed.
Zo, wat een mijlpaal weer! Alweer een reden voor trots.

Bij het ophalen was hij wel redelijk overprikkeld, maar hij hield zich rustig. Hij had zijn beer bij zich in de bus, dat gaf hem steun. Eenmaal thuis heeft hij eerst een half uur staan krijsen. Hij kondigde dit wel eerst zelf aan. Want, zo zei hij, dat had hij een paar dagen niet kunnen doen, dus dat was wel even nodig. Dat was conform verwachting, dus dat was geen probleem. We hebben hem lekker laten uitrazen, in bad, rugkrabbels en naar bed. En toen was het alweer oudjaarsdag.

Dus ja, enige stress zo op nieuwjaarsdag is volledig te begrijpen. Het was wel even heel veel om te verstouwen. Sinterklaas, vakantie, kamp met jeugdvereniging, nieuw jaar,… We houden de tweede vakantieweek dus zo overzichtelijk mogelijk, zodat de rust weer kan terugkeren in (het leven van) Daniël.

Op naar een overzichtelijk en gestructureerd jaar!

Daniëlle schrijft al meer dan een jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

visual: Sclera

[ssba]