Training voor kinderen met autisme #autisme 35

De diagnostiek voor de autisme van Daniël is gedaan in een gespecialiseerd centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie. We hebben daar de eerste tijd na de diagnose ook een aantal “steunende” gesprekken gehad. Hierbij kregen we specifieke tips en hulp voor het leven met een autistisch kind.

We hadden natuurlijk als 3,5 jaar ervaring, maar toch was het fijn om van een professional te horen wat wel of juist niet handig was in de omgang met Daniël. We hadden al uitgevogeld dat Daniël veel steun ervoer als we (ruim) van tevoren aankondigden wat we gingen doen. Nu werd het belang extra benadrukt en kregen we de tip mee dat Daniël erg visueel is ingesteld. Zo werden we geïntroduceerd in de wondere wereld van de picto’s. En zo konden we het gedrag van Daniël veel beter plaatsen en begrijpen. Dat was erg fijn.

We hebben vorig jaar weer gesprekken aangevraagd. Daniël beet niet van zich af als er een kindje over zijn grenzen ging. Hij ging gillen en krijsen en huilen. We vroegen ons dus af hoe we hem het beste konden ondersteunen in de omgang met bijvoorbeeld zijn zusje. Zij was nog te jong om echt rekening te houden met de onmacht van haar broer. In die gesprekken hoorden we niet veel nieuws, en dat is ergens ook wel fijn. Dat je het dus al “goed” aanpakt. Aan de andere kant was het misschien ook prettig geweest om nieuwe ideeën te horen. Zoals verwacht, leerde Daniël mettertijd meer zijn grenzen te bewaken en leerde Linda om te gaan met de grillen van haar broer.

Een tijdje geleden benaderden ze ons met een voorstel. Ze bieden een cursus aan voor kinderen met autisme in de leeftijd 7 t/m 12. Ze vroegen zich af of wij geïnteresseerd zouden zijn om Daniël daarvoor in te schrijven. De cursus gaat over de zogenaamde “theory of mind” (TOM). Deze theorie bespreekt het principe dat je je kan inleven in anderen. Ik kan bijvoorbeeld denken dat Daniël vindt dat ik lelijke schoenen heb. Dat betekent dat ik me kan verplaatsen in zijn gedachte. Dit is een belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling. Kinderen met autisme halen deze mijlpaal later of niet volledig.

Omdat het voor het verdere leven erg nuttig is om deze theorie (beter) te beheersen, bieden ze daarvoor een cursus aan. Deze cursus bestaat uit een aantal sessies, waarbij het inlevingsvermogen van het kind steeds meer wordt getraind. We krijgen ook steeds huiswerk mee. Zo leren de kinderen dat de theorie ook in het echte leven toegepast kan/moet worden.

We proberen het huiswerk te doen, maar komen er vaak niet aan toe. Er was een oefening waarbij we een verhaaltje moesten lezen en daar dan vragen over stellen. Daniël snapte er helemaal niets van. Ik deed een tweede poging, met Linda erbij voor de gezelligheid. Wat bleek? Linda kon de vragen wel beantwoorden. Dat vond ik wel een moeilijk moment. In het dagelijks leven valt het mij steeds minder op dat hij “anders” is. Met deze cursus wordt er een vergrootglas gelegd op zijn autisme. Ook prima, daar doen we dit voor. Maar toch doet het soms pijn om te zien hoe zijn zusje bepaalde ontwikkelingsmijlpalen wel haalt, waar hij misschien wel zijn leven lang moeite mee zal hebben. Aan de andere kant, hij haalt wellicht andere mijlpalen met gemak waar anderen weer nooit aan toe zullen komen. Ik troost mij met die gedachte. Hopelijk kan Daniël te zijner tijd zich een mening vormen over deze gedachte. Dat zou heel mooi zijn.

Daniëlle schrijft inmiddels al een tijdje voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

 (c) Sclera

[ssba]