Weekendje weg #autisme 34

Vorige week waren we een weekendje weg. In de meeste gevallen is dit een leuk uitje. Voor Daniël is het een breuk in de structuur en daarmee een verstoring van het standaard regime. Nu is dan de vraag of je wel weg moet gaan, als je weet dat dit stress gaat geven. Maar ja, ik weiger me te laten regeren door angst, dus we nemen maar de gok.

Het idee van het weekendje weg vond Daniël erg leuk. Hij verheugde zich vooral op het ontbijtbuffet. Want daar zijn namelijk pannenkoeken en wafels. Dus de spanning van het verbreken van de structuur werd enigszins goed gemaakt door het vooruitzicht van dat heerlijke ontbijt.

De reis naar het hotel ging prima. Alles ging redelijk soepel, tot het avondeten. Want tsja, wat gaan we morgen doen? Uhm, geen idee. Koffie drinken? Lekker rondhangen? Ja, dat is natuurlijk geen antwoord voor onze huisautist. Dus meneer begon te kreunen, piepen, en “oenstra, heunt, stikkie heunt” te roepen. Oké, morgen gaan we eerst ontbijten (Pannenkoeken! Wafels!), daarna gaan we zwemmen, lunch en dan monopoly spelen. Na dit uitgebreide schema zag je hem helemaal ontspannen. Dit duurde ongeveer een half uurtje tot de onrust weer rap toenam. Het is toch erg moeilijk om een soort minivakantie te hebben tijdens het schooljaar.

Het zwemmen was erg geslaagd. Daniël heeft zich opperbest vermaakt. Samen met zijn zusje en opa en oma heeft hij heerlijk in het water gespeeld en gesparteld. Het is fijn om te zien dat hij zo watervrij is. Zwemles vindt hij een aperte ramp, maar zo los spartelen is helemaal prima. Dat is in ieder geval fijn om te zien. Dit was erg genieten voor ons allemaal.

Daarna geluncht en heeft hij met opa en mijn man de hele middag monopoly gespeeld. Maar ja, toen was monopoly afgelopen en werd hij weer enigszins ongelukkig. Want er was geen avondprogramma afgesproken. Avondeten was dus niet erg prettig. Tot overmaat van ramp hadden ze ook geen lekkere gerechten. Dus was zijn avondeten een fruitspiesje. De volgende ochtend had hij een heel uitgebreid ontbijt. Prima.

Autisme en weekendje weg

Dat vind ik wel moeilijk aan zijn autisme. Je kan niet zomaar een weekendje weg of iets anders groots doen. Hij moet altijd een structuur of schema hebben. Thuis vermaakt hij zich met Daniël-land en Lego (tegenwoordig ook weer Duplo, hadden we van zolder gehaald toen zijn kleine neefje op bezoek kwam en hebben we nog niet teruggezet). Daar is hij gewend dat er geen strak dagprogramma is. Dan is de structuur “rustig spelen met Linda of filmpjes/zapp kijken”. Maar als we ergens anders zijn, is het bittere noodzaak om alles van tevoren te plannen. En dat vind ik soms heel irritant. Maar je doet er niets aan, en verzint dan maar iets. Gelukkig is hij dan wel snel tevreden met het schema dat je dan biedt. Hij kalmeert dan snel en vermaakt zich binnen de gestelde kaders. Ik ben blij dat we hem op die manier zo goed kunnen helpen.

Daniëlle schrijft inmiddels al een tijdje voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

 

  (c) Sclera

 

[ssba]