Onze flexibele autist | #autisme 10

Mijn stereotype beeld van mensen met autisme is dat voorspelbaarheid en structuur pure noodzaak zijn. Zonder deze kaders is het heel moeilijk om te functioneren. Dit geldt natuurlijk ook voor onze zoon. Toen hij kleiner was, had hij veel meer behoefte aan duidelijkheid en structuur dan nu. Het gaat inmiddels zo goed met onze zoon, dat je soms vergeet dat hij autisme heeft. Zeker gedurende het schooljaar is er zoveel structuur dat eventuele aanpassingen in het dagschema niet heel veel impact hebben. Wij noemen hem dan ook wel eens liefkozend “onze flexibele autist”.

Flexibiliteit en autisme

Het komt regelmatig voor dat de dag anders loopt dan we van tevoren verwacht en gecommuniceerd hebben. Dan bedenken we ons bijvoorbeeld halverwege de dag dat we even op bezoek gaan naar opa en oma of vrienden. Of we waren van plan om naar de kinderboerderij te gaan, maar gaan we toch naar de film omdat het regent. Of we waren van plan om pizza te halen, maar blijkt de pizzeria problemen te hebben met het deeg, waardoor we toch thuis eten. Zoiets. Toen hij jonger was, gaf dit veel stress. Nu hobbelt hij gewoon vrolijk mee en is het vaak geen (groot) probleem als halverwege de dag de plannen volledig omgegooid worden. Dit geldt trouwens alleen als hij verder rustig is. Als hij al gespannen is, wordt het wel moeilijker om in het dagschema te morrelen.

Een paar maanden geleden ging onze zoon voor het eerst op jeugdkamp. Het was een weekend, dus in principe prima te overzien. We hadden van tevoren uitgebreid contact met de leiding hoe we dit weekend zo prettig mogelijk konden laten verlopen voor iedereen. We spraken af dat we hem zaterdagavond zouden ophalen, om te voorkomen dat hij zwaar overprikkeld maandag weer naar school zou gaan. We kregen de planning en hebben dit uitgebreid besproken met onze zoon en enigszins geprobeerd uit te leggen hoe het eraan toe gaat op zo’n kamp.

Onze zoon had er veel zin in. Wat leek hem dan het leukst? Dat hij niet wist wat er zou komen. Pardon? De wetenschap dat er geen structuur en veel herrie zou zijn, was een fijn vooruitzicht. We stonden even met onze oren te klapperen. Een autist die vrolijk wordt van een structuurloos weekend? Bestaat er zoiets als gestructureerde chaos?

Tijdens de vakantie waren we van plan om met de kusttram in België te gaan, maar het was te laat geworden om dat ritje nog te kunnen maken. Dit was natuurlijk reden tot groot verdriet. Als vervanging zijn we toen met de bus geweest en gezorgd dat we de volgende dag met de kusttram konden gaan. Dat is dan ook helemaal prima. Niet alleen wordt het schema van beide dagen omgegooid, maar hij kan dus ook min of meer omgaan met de gedachte dat het gewenste tramritje een dagje later komt.

En zo zijn er nog meer voorbeelden. “Ons kleine autistje” heeft zich ontpopt tot “onze flexibele autist”. Heerlijk.

[ssba]