Huishoudelijk blind

Ik ben een man. Ik ben huishoudelijk blind. Ja, ik geef het ruiterlijk toe, ik zie al die tijdrovende (hallo, ik heb ook veel hobby’s hoor!) klusjes niet. Het wordt tijd dat ik daar eerlijk voor uitkom.

Naast die blindheid stel ik trouwens ook andere prioriteiten aan mijn vrije tijd. Ik ben gelukkig niet de enige man, zo las ik in het onderzoek ‘Lekker Vrij?’ dat het Sociaal en Cultureel Planbureau deze week publiceerde. Dat was trouwens in het kader van Internationale Vrouwendag (8 maart, nog van harte gefeliciteerd, dames!). Het wordt dus hoog tijd dat ik hierbij eens uit de schoonmaakkast kom en vertel waar ik zoal ‘wat huishoudsteekjes’ laat vallen…

Huishoudelijk blind: ik zie het écht niet

• Neem nu die overvolle wasmand die bij de trap staat om naar boven gedragen te worden? Ik zie hem niet.
• De broodkruimels voor het aanrecht? Ik zie ze niet.
• De bomvolle la met allerhande keukengerei die letterlijk niet meer dicht kan? Ik zie dat niet.
• De tomatenketchupvlek op het keukenkastje? Ik zie hem niet.
• De scheur in de verpakking tarwebloem die een witte poederberg maakt? Ik zie het niet.
• De tafel die vol ligt met kranten ligt die ik de afgelopen weken toch echt al uitgelezen moest hebben? Ik zie ze niet.
• De stapel blocnotes en interviewaantekeningen op mijn bureau? Tja, nu ik dit stukje aan het typen ben, zie ik het wel, maar normaal gesproken niet, nee.
• De bladerbende bij de voordeur? Ik zie dat niet.
• Hetzelfde blad dat vervolgens naar binnen waait als de voordeur geopend wordt? Ik zie het niet.
• Die mango die er nu toch wel heeeeeel erg overrijp uit ziet? Ik zie ‘em niet.
• Het onkruid in de achtertuin? Ik zie het niet.
• De groene aanslag op onze terrastegels? Yep, huishoudelijk blind!
• De berg strijkgoed? Okay, die zie ik wel, maar ik negeer hem stelselmatig.
• Maar de half vergane eikels in onze voortuin, dan? Die zie ik niet.
• De tandpastavlekken in de wastafel? Ik zie ze niet.
• De haren in het doucheputje? Ik zie ze niet.

Wil je dat ik nog even doorga?

• De moddervingers van zoonlief op de achterdeur? Ik zie ze niet.
• De vogelfletsen op de ramen? Ik zie dat niet.
• De gitaarversterker die al dagen serieus in de weg staat in ons veel krappe gangetje? Tja, ik kijk er graag naar en vind ‘t eigenlijk best wel mooi staan.
• Het stof op het deurkozijn tussen gang en woonkamer? Ik zie het niet.
• De zandkorrels onder de eettafel? Ik zal er vast schuldig aan zijn omdat ik mijn voeten niet goed veeg, maar ik doe dat natuurlijk niet bewust. Ik zie die woestijn ook niet trouwens.
• De Mount Everest van recent (lees: de afgelopen maanden) gebruikte gereedschappen in onze garage? Ik zie hem niet.
• De vaatwasser die net gedraaid heeft en dus leeg gepakt moet worden? Ik zie het niet.
• De piepende droogtrommel met handdoeken die even opgevouwen moeten worden? Ik hoor ‘m niet.
• De bloedneusvlek in de hagelwitte dekbedovertrek van onze zoon? Ik zie hem niet.
• De hedera die nu toch echt nodig gesnoeid moet worden? Ik. Zie. Het. Niet!

Zucht. Huishoudelijk blind, hè?

En daarom ben ik zo blij met mijn lief. Want zij ziet dat allemaal wel. Ze wijst me dus ook dagelijks op klusjes. Ik wil Nicole hierbij dus graag de credits geven. Want als je ziet wat zij allemaal extra doet naast haar werk. Wow!

Ik wil ook graag de hoop uitspreken dat er in het meest voordelige scenario wellicht zelfs wat verandert… Al is blindheid vrij lastig op te lossen, ik zou er door deze bovenstaande lijst (u weet wel: bewustwording) als herboren gemotiveerde echtgenoot misschien ook mijn steentje aan kunnen gaan bijdragen om bovengenoemde klussen aan te pakken. Al zal dat natuurlijk best lastig worden. Een karakter verander je niet zo maar, toch?

En toegegeven: negen van de tien keer wanneer mijn lief mij vraagt om een dergelijk klusje op te pakken, sputter ik tegen. Kraam nog iets uit dat je vooral je kernkwaliteiten moet benutten. Ik zou bijvoorbeeld best mooie foto’s van al deze bovengenoemde huishoudelijke situaties kunnen maken. Of er een stukje over kunnen schrijven…

[ssba]