Autist en Nieuw #autisme 29

Ik ben op. Klaar. Leeg. Na 6 weken sinterklaasstress, decemberstress en eindejaarsstress is de koek hier op. Ik heb steeds gehoopt dat de rust zou wederkeren na nieuwjaarsdag. Wel, dat is niet zo. Hierbij een verslag van de afgelopen twee weken.

Daniël is in de eerste week van de vakantie op jeugdkamp geweest. Hier lag hij dus ook al ruim een week over in katzwijm. Hij is daar twee dagen geweest en heeft het heel leuk gehad. De tweede avond werden we gebeld dat hij lag te huilen van de oorpijn, maar dat trok weer weg na rustgevende ingrijpen van de leiding. Dat kunnen we dus zien als een geslaagd midweekje voor hem.

Het hield echter niet op. Hij bleef met zijn beren zwaaien, al roepend dat het zijn baby’s zijn. De momenten dat hij niet zijn baby’s bij iedereen in het gezicht duwt, worden gevuld met gekreun en het roepen van niet-bestaande woorden. “Heunt! Heunt, stikkie heunt”. En dergelijke fijne uitingen. Anders kon hij nog terugvallen op hoog piepen, op de toetsen van de piano zitten en ander “bijzonder” gedrag.

En toen was het oudjaarsdag. Ik was met de kinderen op pad naar Railz Miniworld in Rotterdam, terwijl mijn man boodschappen ging doen. Miniworld is vaste stek voor ons. Iedere vakantie gaan we een keer er naar toe. Het leuke is dat het iedere keer een beetje veranderd is. Deze keer hadden we ook een rondleiding hoe alles werkte. Normaal duurt deze 45 minuten, wij waren bijna 5 kwartier bezig met de rondleiding. De kinderen en de andere aanwezige bij de rondleiding waren erg geïnteresseerd en dat werd duidelijk gewaardeerd. Dit was dus een welkom lichtpuntje in deze donkere dagen.

Eenmaal thuis ging de stressknop weer compleet omhoog. Hij was onbereikbaar en onbenaderbaar. We waren samen met goede vrienden, dus het was extra vervelend dat het dan zeer moeilijk wordt om een gesprek met elkaar te voeren. Tijdens het eten rende hij dan van tafel en ging weer gillen en kreunen. Onze dochter is natuurlijk al wat gewend, maar zij wilde Daniëls uitingen compenseren om met haar vriendje er maar om te gaan lachen. Hier reageerde Daniël weer op door nog harder met de deur te gooien en te gillen. Het werd daardoor ook een spel, waar hij dan weer in meeging. Tsja, en dan moet je horen hoe onze vrienden het aan hun kinderen uitleggen dat mijn zoon zich niet kan handhaven op deze dagen. En dat doet dan nog extra pijn. Deze vriend zag dit en grapte dan ook “autist en nieuw”. Dus, bij deze genoteerd.

Het naar bed brengen was natuurlijk ook weer een issue. Maar dat lag aan de andere drie kinderen, Daniël was eindelijk gekalmeerd en vermaakte zich in alle rust met zijn speelgoed. We hebben nog geprobeerd hem wakker te maken voor het vuurwerk, maar mijn man kwam niet verder dan dat hij knikte op alles wat hij vroeg. Dus Daniël werd ’s ochtends pas weer wakker, deze keer zonder gepiep dat hij toch het vuurwerk had willen zien.

Dan zou je denken dat het na Oud en Nieuw wel rustiger zou worden. Wel, dat blijkt niet het geval te zijn. Vrijdag en zaterdag was hij nog heel erg geagiteerd. Pas zondag werd hij een klein beetje rustiger. Maandag weer school. Hopelijk kan ik dan bijkomen van deze vakantie.

>> LEES OOK: de overige artikelen over leven met autisme

[ssba]