December: van nul tot nu #autisme 27

Ik heb al eerder geschreven over de stress die december met zich meebrengt. Dit is gelukkig niet altijd zo geweest. Het leek me dan ook leuk om jullie mee te nemen in de geschiedenis van hoe Daniël de decembermaand tot nu toe beleefd heeft.

Van baby tot kleuter
De eerste jaren was er natuurlijk geen vuiltje aan de lucht in december. Zelfs het vuurwerk met Oud en Nieuw deed hem weinig. Hij is er altijd doorheen geslapen en begon de volgende dag weer met frisse moed.

Vanaf dat Daniël 2 was, kreeg hij door dat er op een ongedefinieerd moment allemaal cadeaus kwamen. Dit verbond hij nog niet aan Sinterklaas, dus hij was gewoon opgewonden over al het leuks dat hij “zomaar” kreeg. Verder had hij geen speciale gedachtes bij Sinterklaas en gedachtes over de jaarwisseling. 1 januari was gewoon een dag als alle andere dagen.

De kleuterjaren
Toen Daniël vier was, begon de sinterklaasspanning al een beetje op te spelen. We zijn ook naar de intocht geweest. Hier heeft hij vooral van genoten. Dit was dus nog een leuke spanning, niet te heftig of overheersend. Schoen zetten was vooral grappig want je kreeg spontaan cadeaus. Het was toen nog mogelijk om iets onbekends in de schoen te stoppen. De spanning van het onbekende cadeau was juist leuk. Ook na zijn vijfde verjaardag was Sinterklaas nog een simpel feest.

Met vijf jaar was het ook het eerste jaar dat Daniël wakker gemaakt wilde worden voor het vuurwerk. Dat hebben we dus gedaan en hij heeft opperbest genoten van het spektakel. Wel nog een beetje rillend van de kou omdat hij net wakker was, maar dat boeide hem niet.

Na de kleutertijd
Een jaar later begon de Sinterklaasstress al erger te worden. Hij wilde niet meer zingen bij het schoen zetten, want hij was bang dat Sinterklaas hem wakker zou bellen als hij langs kwam om de schoen te vullen. Gelukkig maakte de cadeaus veel goed. Het vuurwerk van Oud en Nieuw was toch wel een beetje eng geworden.

Vorig jaar nam de spanning erger toe. Hij wist inmiddels wel dat wij de cadeaus in de schoen stopten. Als hij te gespannen was, mocht hij van tevoren zien welk cadeau er in de schoen zou verschijnen. Hij wist wel dat de Pieten geschminkt waren, maar Sinterklaas bestond wel echt. Hij was namelijk op school geweest, dus dan is hij echt. Dat jaar kwamen we de 31^e in de middag terug van vakantie. Op Schiphol waren er mensen die dichtbij vuurwerk afstaken. Onze kinderen stonden verstijfd tegen de dichtstbijzijnde muur te beven van angst. Niet heel fijn, dus. Dit jaar had hij ook echt moeite met het wegvallen van de structuur door de vakantie.

>> LEES OOK: Alle andere artikelen over autisme

En dan dit jaar. Dit jaar is de stress het heftigst. Niet alleen gaf het hele circus rondom Sinterklaas enorm veel spanning, hij gaat deze vakantie ook op jeugdkamp tijdens de kerstvakantie. Hij was al een keer een nachtje geweest, maar nu worden het meer nachten. Dit is ook een heikel punt. Nu zou je denken dat er verder niets anders is wat hem bezig houdt. Helaas gaat die vlieger niet op. Niet alleen maakt hij zich nu al druk om het vuurwerk, hij vindt het ook moeilijk dat het straks 2016 wordt. Hij is zo gewend aan het jaar 2015, dat met het starten van een nieuw kalenderjaar ook die structuur lijkt weg te vallen. (Toen ik klein was, had ik ook een tijd nodig om te wennen aan het nieuwe kalenderjaar, dus dat herken ik wel enigszins.)

Toekomst
Als ik het verloop zo zie, houd ik mijn hart vast voor de komende jaren. Ik verwacht dat de stressoren van dit jaar weg zullen vallen. Sinterklaas zal dan wel helemaal helder zijn, dan zal hij vast nog een paar keer op jeugdkamp zijn geweest en kunnen we hem beter uitleggen dat de verandering van 2016 naar 2017 alleen cijfermatig is. Zal het dan volgend jaar december rustiger worden? Als ik de ervaringen van andere ouders met een kind met autisme moet geloven, blijft het de komende jaren nog een moeilijke maand. Gelukkig is de jaarwisseling dichtbij. Nog even volhouden. Het komt goed.

[ssba]