Een nieuwe baby | #autisme 3

Het krijgen van een broertje of een zusje is voor alle kinderen een grote verandering. Zoals wellicht bekend, reageren autistische kinderen niet heel prettig op veranderingen. Het was dus even spannend toen mijn dochter geboren werd. Mijn zoon heeft niet bijzonder veel gemerkt van de zwangerschap. Hij aaide graag over mijn buik, maar schrok zich iedere keer de krampen als hij een schop kreeg van de buikbaby. Allemaal rustig dus.

Toen kwam de ochtend dat er een baby in het grote bed lag. Dat was even schrikken. We gaven hem een Duplo-autootje, van de baby, als welkomstcadeau. Hij snapte het concept niet en probeerde het autootje aan de baby te geven, want het was van de baby. Toen hij doorhad dat het cadeautje voor hem was, werd de wereld weer wat mooier. Dus één van de eerste foto’s van mijn kinderen samen, is met een glunderende zoon. Hij was vooral blij met zijn auto. Niet eens zozeer door het feit dat er een baby was. Ach, dat maakt ook niet veel uit, de foto is leuk.

In de kraamweek reageerde hij erg rustig op de baby. De baby werd soms geaaid en kreeg een speen. Verder trok hij zijn eigen plan. Hij ging ook regelmatig naar zijn kamer om zijn rust te pakken. We lieten hem begaan en zo ging de transitie van enig kind naar grote broer eigenlijk redelijk voorspoedig. Hierbij ontdekte hij dat hij zichzelf kan kalmeren door zich even terug te trekken uit een drukke (prikkelende) omgeving.

>> LEES OOK: de overige artikelen over leven met autisme

Na een aantal maanden werd de baby mobiel. Dat was een grote verandering. Ineens was er een onvermoede kracht die zijn speelgoed aanraakte. En op hem af kroop. Hij heeft het hier heel erg moeilijk mee gehad. En nog steeds is het soms een probleem. Het onvoorspelbare zusje houdt geen rekening met het feit dat hij zijn autootjes precies op een rij heeft neergezet op volgorde van kleur. Ze walst er gewoon doorheen. En dát is reden tot paniek.

Toen ze kleiner waren, was die onverwachte inmenging van zijn zusje regelmatig een grote bron van verdriet en frustratie. Inmiddels zijn ze allebei talig genoeg om afspraken te maken en gaat het gemoedelijk. Als ze moe zijn, botst het regelmatig, maar dat hoort erbij. Qua broer-zusinteractie loopt het dus meestal soepel.

Hij is erg trots op zijn zusje. Al vanaf het begin (toen hij eenmaal gewend was) probeerde hij haar te helpen en ondersteunen. Ieder geluidje werd vertaald. Hij zorgde dat het haar in niets ontbrak. Inmiddels kan ze zelf benoemen wat ze wil en nodig heeft. Daarom heeft hij de taak op zich genomen om de werking van de wereld om ons heen uit te leggen. En daarmee groeit hij steeds in zijn rol als grote broer.

[ssba]