Vakantie: ontspannen of stress? #autisme 2

De vakantie staat weer voor de deur. Voor mij en waarschijnlijk velen met mij was dit vroeger reden tot feest. Heerlijk! Uitslapen! Je hoeft niets en kan de hele dag in je pyjama rondbanjeren als je dat wil. Helemaal fijn. Mijn zoon beleeft de tijd voorafgaand aan de vakantie anders. Zijn gedachtegang is meer als volgt… ‘Ai! Wat gaat er ’s ochtends gebeuren? Wat doen we ’s middags? En de tweede dag? Ik kan het niet overzien! Het is me teveel! Help…’

Om hem te ondersteunen in zijn behoefte aan structuur en houvast, ontwerpen we iedere vakantie een kalender voor hem. Hierop staat dan per dag wat er die dag gaat gebeuren. Dit geheel wordt opgeleukt met kleurtjes en mooie plaatjes. Sinds hij goed kan lezen, staan er per dagdeel een paar steekwoorden bij. Werkt ook prima. Deze kalender geeft hem veel duidelijkheid en structuur. Hij heeft hier duidelijk baat bij en je ziet de stress afnemen. En wij kunnen hem dus kunnen helpen.

Toen kwam de vakantie dat we voor het eerst met het vliegtuig op pad gingen. Mijn zoon was 3,5. Een eerste vliegreis is natuurlijk helemaal nieuw en spannend. Om die reden heb ik me uitgeleefd op een schema rondom de reisdag. Ik tekende een soort stripverhaal met de verschillende stappen. Poppetjes die naar Schiphol gaan, poppetjes die hun koffer afgeven, poppetjes die in het vliegtuig zitten, het vliegtuig dat opstijgt, et cetera. Mijn zoon vond dit schema geweldig. Dus bij iedere stap, haalde ik mijn kunstwerkje tevoorschijn en benoemde ik bij welke stap we op dat moment waren. Dat hielp.

Aangekomen op de vakantiebestemming was alles even mooi en prachtig. Tot aan bedtijd. Wat bleek? Hij had verwacht dat hij na dit vliegavontuur weer rustig in zijn eigen bedje zou slapen. Oeps. Noot voor de volgende vakantie: expliciet benoemen dat je als je op vakantie gaat, niet in je eigen bed slaapt. Weer wat geleerd.

[ssba]