Frietjes!

‘Wat willen jullie eten?’ vraag ik, het antwoord al kennend. 
‘Frietjes,’ roepen Tijm en Linde. 
‘Ja, dat had ik beloofd. Maar wat wil je erbij?’
‘Frietjes!’ 
‘Jaha, je krijgt frietjes. Wil je alleen maar frietjes? Of een hamburger erbij? Fish fingers?’
‘Frietjes!’ roepen ze in koor.
Ik besluit zelf, een hamburger voor Tijm en fish fingers voor Linde. 
Turend naar het menu boven de balie, zeg ik: ‘En een salade graag,’ tegen het meisje met de pet. ‘Met een grote friet,’ voeg ik toe, op het laatst, ‘en extra ketchup. 
Terug aan tafel pak ik uit. Een doos voor Linde. En een voor Tijm. 
Jasmijn krijgt een hand friet, de kerstomaatjes uit de sla en een fish finger van Linde. 
Tijm bekijkt zijn hamburger kritisch. ‘Dat lust ik niet,’ peuteren zijn vingers. 
Hij wriemelt de augurk en de ui eruit. 
Linde zwaait een fish finger door de lucht. Ik slik een ‘niet met je vingers’ in.
‘Mama,’ roept ze dan. ‘Ik heb geen bord.’
‘Dat maakt niet uit,’ leg ik uit. ‘Dat hoort zo, hier.’
‘Ik heb geen mes en geen vork. Ik kan niet eten.’ 
‘Thuis vind je dat anders geen probleem,’ lach ik. 
‘Mama,’ roept ze weer. ‘Ik moet een bord.’ 
Ik geef haar de deksel van mijn slabakje. ‘Kijk eens, wat een mooi bord.’
Jasmijn kraait en ik leg meer friet op het blad van haar kinderstoel.
‘Mama,’ roept Linde weer. ‘Ik heb geen vork.’
‘Hier, neem de mijne maar.’
Jasmijn gilt en ik strooi meer friet. 
‘Mama, ik ben vies,’ roept Tijm, zijn mond vol rood. Ik rommel door de dozen. Waarom hebben we geen servetjes? Ik loop naar de balie, omzeil de rij en vraag rietjes en servetjes. 
Terug aan tafel eet ik, met mijn handen, wat sla. Jasmijn gooit de fish finger op de grond en roept. Mamama. 

Ik geef haar meer frietjes. Razendsnel propt ze ze naar binnen. Bedremmeld kijk ik in mijn bakje grote friet. Er zitten er nog maar een paar in. Snel stop ik ze in mijn mond. 

Alles is op. We trekken jassen, sjaals en mutsen aan en laden de buggy vol tassen. 

‘Was het lekker?’ vraag ik. 

‘Heerlijk,’ zegt Tijm. ‘Dat was een goede plek waar je ons mee naar toe had genomen, mama.’ 

Ook Linde knikt. ‘Goede frietjes. Lekker.’
‘Mooi,’ knik ik. En denk: dat was de eerste, en de laatste keer. Wat mij betreft dan. 
Jasmijn wurmt en krijst en met een rommelende maag duw ik haar de schuifdeuren uit.

RECEPT GEZONDE FRIETJES VAN ZOETE AARDAPPEL

Om de frietjesmonsters thuis in toom te houden bakken we gezonde frietjes. Deze zijn gemaakt van zoete aardappel en heerlijk voor alle leeftijden. Voor baby’s vanaf zes maanden zijn ze makkelijk met de handjes te eten en in de oven zijn ze in een kwartiertje klaar. Als je zoete aardappels in de oven klaarmaakt is er een risico dat ze zacht en pappig worden. Maar daarvoor hebben we wat trucjes. 

Schil de zoete aardappel en snijd hem in smalle, dunne repen van ruim een centimeter dik. Het liefst niet te regelmatig, hoe meer oppervlak je hebt, hoe krokanter ze kunnen worden. 

Doe de geschilde frieten in een pan met deksel, schep er een paar eetlepels fijn maïsmeel (maizena) overheen en schud de pan, met de deksel erop, stevig heen en weer. De bedoeling is dat alle stukjes bedekt worden met een heel dun laagje meel. Doe er dan een paar eetlepels olie bij en schud nog eens.  

Leg de frieten op een ovenblad met antiaanbaklaag. Zorg dat ze goed uitgespreid zijn, als ze te dicht op elkaar liggen stomen ze elkaar zacht. Bestrooi ze met peper en zout. Voor een spicy versie voeg je een kruidenmengsel toe. Bijvoorbeeld gember en bruine suiker. Of koriander, komijn en kaneel.

Verwarm de oven heet voor, minimaal 220 graden. Ze hoeven niet lang, ongeveer een kwartiertje. Als je wilt kun je ze na 10 minuten even omdraaien.

Maak er een lekker sausje bij. Voor kleine kinderen meng je wat mayonaise, ketchup en een snuf paprikapoeder. (En voor de volwassenen voeg je daarbij een flinke scheut tabasco.)

Aanvallen maar!

En natuurlijk mag je met je handen eten…

[ssba]