Een maand zonder alcohol? #dryjanuary

Dry January. IkPas. Een maand zonder alcohol. Het zijn initiatieven die ik de afgelopen jaren met stijgende verbazing heb zien ontstaan. Dat komt: ik hou van drank. Sterker: ik vind bijna alles heel erg lekker. Daarbij hou ik, denk ik, soms ook wel een beetje van de roes die alcohol me geeft. Maar verslaafd? Nee joh, natuurlijk niet. “Nou, als dat écht niet zo is, dan kun je ook best wel een keer meedoen met zo’n initiatief en daar een MoodKids-verhaal over schrijven”, daagt mijn echtgenote me uit. Pfff… Makkie toch? Ik neem die challenge natuurlijk meteen aan. Want ik ben toch niet verslaafd?

Hoe mijn drankgebruik er de afgelopen jaren uitzag? Door de week dronk ik vrijwel nooit, maar in het weekend gingen de remmen best wel een beetje los. Een wijntje drinken tijdens een verjaardag of een feestje? Het lukte me niet om na één te stoppen. Een biertje bij een barbecue? Op één been kun je niet lopen. Een drankje wanneer ik uit eten ging? Tja, als het glas al leeg is, maar er moet nog een gerecht volgen, dan bestel je er toch nog één?

‘Ik zocht en vond alcoholische aanleidingen’

Maar er waren meer momenten. Een pilsje nuttigen wanneer die voetbalwedstrijd rechtstreeks uitgezonden wordt? Dat hoort er toch gewoon bij? Een whisky of een portje wanneer de avonden wat kouder worden? Jazeker! En bij die whisky ben ik er trouwens nog steeds niet achter hoeveel er nu eigenlijk in zo’n glas moet. Een speciaalbier-proeverij met een vriend? Graag! En eehm; proeven is natuurlijk ook vergelijken. Je begrijpt: er waren bij mij alcoholische aanleidingen te over. En anders zocht ik er wel één.

Gezelligheid

Toen eind vorig jaar de tweede lockdown begon, waren de feestdagen aanstaande. Die situatie zorgde er bij mij voor dat ik elke avond echt wel even een drankje moest nemen. Het verdriet, de frustratie en de depressie wegdrinken? Nee, dat bedoel ik daar natuurlijk niet mee. Het was puur vanwege de gezelligheid. Daarbij komt; ik kan heus wel zonder. Het is vast niet zo dat mijn lichaam of geest het nodig heeft. Denk ik.

Smaken veranderen

Dus toen ik mijn vrouw lachend hoorde zeggen ‘Als jij niet verslaafd bent, dan kun je ook wel een stuk voor MoodKids schrijven’, werd ik toch getriggerd om mee te doen met IkPas. Al moet ik ook zeggen dat de spa rood me na een paar dagen de neus uit komt. Ik ga dus iets drinken dat ik in heel mijn leven nog nooit gedronken heb: alcoholvrij bier. Mijn zieke schoonvader vroeg me de afgelopen periode bij herhaling of ik dat niet lekker vind. Elke keer was mijn reactie dat ik daar niet van houd. Hijzelf drinkt sinds hij ziek is (smaken veranderen) dagelijks een nulpuntnulletje van Warsteiner. Daar waar hij voor zijn ziekte fan was van het reguliere gerstennat van dat merk, taant hij er tegenwoordig  niet meer naar.

Omdat ik toch ergens moet beginnen, waag ik me in de eerste week van mijn IkPas-periode dus aan zo’n biertje. Goed koud drinken, is het devies. En heel eerlijk: het moet gezegd: het smaakt niet onaardig. Ik prefereer de variant met alcohol, maar ik vind het niet vies. Ik geef de 0.0 van Warsteiner een dikke voldoende (6,5) als cijfer. Door deze positieve ervaring begin ik er aardigheid in te krijgen. Ik probeer ook andere merken en varianten uit. De, voor mij onbekende, Duitse brouwerij Jever heeft bijvoorbeeld een prachtig 0.0-pilsje genaamd Fun. Mijn cijfer? Een 7. Sterker: ik heb zelfs geen behoefte om de variant met alcohol te leren kennen.

Daarbij leer ik deze dagen eveneens dat de ene soort veel beter bij me past dan de andere. Zo zal ik nooit voor die zoete Radler-varianten kiezen. Daar hou ik echt niet van. Een andere schok? Daar waar ik al jaren heel erg fan ben van de Affligem-bieren, vind ik de 0.0 blond van deze brouwerij niet te drinken. Cijfer: 5.

Maar het geldt ook andersom. Daar waar ik normaal gesproken nooit zou kiezen voor een herfstbiertje van Grolsch (ik heb voorkeur voor andere merken zoals Brand, Alfa en Kasteel) is deze 0.0-variant uit Twente juist enorm lekker (ik geef deze zelfs een 8).

Alcoholloos door het leven gaan?

Kort en goed? Ik kom deze veertig dagen wel door. Met proeven, met proberen, met even alcoholloos door het leven gaan. Eens per jaar een periode van zo’n veertig dagen zonder alcohol, is erg goed voor je, zo wijst onderzoek uit. Dat ervaar ik zelf ook. Ik slaap beter, ik word helder wakker. Ik denk dat ik ook de komende jaren zo’n alcoholloze periode inlas. Helemaal zonder alcohol zal ik zeker niet door het leven gaan, maar ik heb nu ervaren dat je niet altijd een reden hoeft te verzinnen om alcohol te nuttigen. Het kan heus ook wel met een alcoholvrij drankje. Ik zal samen met mijn schoonvader regelmatig een Warsteiner 0.0 gaan drinken.

Daarbij heb ik door deze IkPas-periode zeker nog een aantal andere alcoholvrij biertjes leren kennen die ik niet zal afslaan. Dat levert bij mij, naast het belangrijke gezondheidsaspect, toch ook een omslag in denken op. Drankjes zonder alcohol staat niet per definitie voor vies. Volgend jaar alcoholvrije wijnen testen?

[ssba]