Koken voor je kind als je zelf geen keukenprinses bent

Als moeder wil je dat je kind gezond eet en goed leert eten dus daar doe je je uiterste best voor. Van nature ben ik zelf echter geen keukenprinses, dat moet gezegd. Een oprechte verademing is het dan ook voor mij, dat mijn “kookkunst” sinds het moederschap nu eindelijk eens in al haar simpelheid wordt gewaardeerd.

Ik mag van groot geluk spreken dat mijn zoon vooralsnog gehouden is aan en ook tevreden is met een zout- en nagenoeg specerij-loos dieet, dat scheelt namelijk een hoop. Geen snufjes van dit en mespuntjes van dat om die fantastische smaakbeleving te creëren, of in mijn geval te doen mislukken. Nee hoor, gewoon een gekookte stronk broccoli, een gekookte aardappel, een dito ei en blenderen maar! En lekker dat hij het allemaal vindt! Nee dat koken gaat me tegenwoordig best goed af en dat wijd opengesperde mondje, al ruimschoots voordat het feestmaal daar ook maar in de buurt komt, geeft mij vertrouwen, voldoening en bevestiging. En zo wil het dat ik koken na al die jaren en geheel tegen mijn (en hoogst waarschijnlijk ieders) verwachting in nog best leuk ben gaan vinden.

Wat de pot schaft
Deze nieuwe ontwikkeling ten spijt, zie ik in deze culinaire context stiekem wel een beetje op tegen de al rap naderende eerste verjaardag van mijn zoon. Vanaf dat moment wordt er met de pot meegegeten, zo adviseert men. Die pot is voor mij al zolang ik op mezelf woon niet zo culinair verantwoord, zoals het voorgaande waarschijnlijk al deed vermoeden. Een salade, een soepje, een gekookt ei… voor mij is het al snel goed. Niet erg schijf van vijf-bewust dus. Wel altijd biologisch en diervriendelijk (voor zover je daar überhaupt van kan spreken als je weleens vlees en vis eet), om mezelf nog enige credit te geven.

Een dergelijk studentenmenu kan ik zoonlief natuurlijk niet voorschotelen. Maar ik wil ook niet apart blijven koken. Ik wil gezellig met mijn zoontje en zijn Tripp Trapp aan tafel schuiven, waarbij we dan ook min of meer hetzelfde eten. We eten immers wat de pot schaft en niet wat de potten schaften, koken is best leuk maar we moeten het ook niet overdrijven.

Voor mij kan dit twee dingen betekenen, òf ik eet vanaf volgende maand dezelfde simpele groente, aardappel, vlees-/visgerechten als mijn zoon (oh boy) òf ik ga mezelf een peuterkookboek ter hand nemen en de uitdaging aan om voor ons beiden iets lekkers en verantwoords op tafel te zetten. Ik denk dat ik (met enige tegenzin) maar voor het laatste ga.

Goede voornemens
Laat ik de eerste verjaardag van mijn zoon dus aangrijpen om ook zelf gevarieerder en gezonder te gaan eten. Mijn zoon vindt eten een feestje, iedere dag weer, en dat moet ik koesteren voor zolang het nog duurt. Je hoort immers vaker dat kinderen tot een jaar of twee supergoed eten en dan ineens alles op de grond gooien, in hun haar smeren of andere zaken verzinnen wat je met eten kunt doen, behalve het daadwerkelijk opeten. Mijn voornemen is dan ook om de huidige kookontwikkelingen voor ons beiden in ieder geval door te zetten tot het moment dat de zogeheten terrible two aanbreekt.. dan eet vanaf dat moment in ieder geval 1 van ons nog gevarieerd en gezond zonder morren en kan ik het goede voorbeeld blijven geven. Vooralsnog is het andersom en geeft mijn zoon mij het goede voorbeeld, dus laat ik daar lering uit trekken.

De uitzondering bevestigt de regel
Het uit de diepste krochten van mijn zijn opgedoken plezier in koken gaat overigens nog niet zover dat ik iedere dag met de potten en de pannen in de weer ben want zoals ik in mijn vorige blog al schreef, gaan we hier nog niet geheel potjesloos door het leven. Van enig gemak wil ik mij soms toch wel graag voorzien. Tot mijn grote vreugde zag ik deze week dat de potjes kant en klare voeding zelfs tot 15 maanden plus gaan. Jippie! Ik gooi mijn voornemen niet gelijk al overboord maar de regel maakt natuurlijk ook de uitzondering. De regel: koken. De uitzondering: een potje opwarmen.

Het mes snijdt daarbij overigens aan twee kanten: ik gun mijn zoon, ook na zijn eerste verjaardag, zo heel af en toe nog een lekker potje gepureerde smakeloze groenten en mijzelf een lekker makkelijk en onverantwoord studentenmaal. Iedereen blij!

Kookboektips zijn zeer welkom en makkelijke doch gezonde recepten eveneens!! Dus schroom niet!

[ssba]